Eerste aanleg - meervoudig van Council of State (Netherlands), 25 de Abril de 2012

• Datum uitspraak: 25 de Abril de 2012
• Uitgevende instantie: Council of State (Netherlands)

200902437/1/A4.

Datum uitspraak: 25 april 2012

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

de coöperatie met uitgesloten aansprakelijkheid Coöperatie Mobilisation for the Environment U.A. (hierna: MOB), gevestigd te Nijmegen, en de stichting Stichting Natuur en Milieu (hierna: SNM), gevestigd te Utrecht,

appellanten,

en

het college van gedeputeerde staten van Zeeland,

verweerder.

1. Procesverloop

Bij besluit van 3 maart 2009 heeft het college aan de naamloze vennootschap Total Raffinaderij Nederland N.V. (hierna: TRN) een revisievergunning als bedoeld in artikel 8.4, eerste lid, van de Wet milieubeheer verleend voor een inrichting bestemd voor de verwerking van ruwe aardolie, gelegen aan de Luxemburgweg 1 te Nieuwdorp, gemeente Borsele.

Tegen dit besluit hebben MOB en SNM bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 8 april 2009, beroep ingesteld.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

De Stichting Advisering Bestuursrechtspraak voor Milieu en Ruimtelijke Ordening heeft desverzocht een deskundigenbericht uitgebracht.

MOB en SNM, het college en TRN hebben hun zienswijze daarop naar voren gebracht.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 2 november 2009, waar MOB en SNM, vertegenwoordigd door drs. J.G. Vollenbroek, en het college, vertegenwoordigd door E.I. de Smidt, A. Goud en L.T. van der Klip, allen werkzaam bij de provincie, zijn verschenen.

Voorts is ter zitting TRN, vertegenwoordigd door mr. C.L. Knijff, advocaat te Amsterdam, bijgestaan door W.F. van den Berge, en A.C. Coppoolse, als partij gehoord.

De beslissing in deze zaak is aangehouden in verband met de prejudiciële vragen die de Afdeling bij verwijzingsuitspraken van 29 april 2009 heeft gesteld aan het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: het Hof) over Richtlijn 2001/81/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2001 inzake nationale emissieplafonds voor bepaalde luchtverontreinigende stoffen (PB 2001 L 309; ook wel: de NEC-richtlijn).

2. Overwegingen

2.1. Bij het bestreden besluit is naar aanleiding van de uitspraak van de Afdeling van 13 augustus 2008, in zaak nr. 200704489/1, waarbij de op 5 juni 2007 aan TRN verleende revisievergunning voor zover deze betrekking heeft op de periode vanaf 1 januari 2010 is vernietigd, aan TRN een nieuwe revisievergunning verleend.

Overgangsrecht Wabo

2.2. Op 1 oktober 2010 is de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) in werking getreden. Bij de invoering van deze wet is een aantal andere wetten gewijzigd. Uit het in de Invoeringswet Wabo opgenomen overgangsrecht volgt dat de wetswijzigingen niet van toepassing zijn op dit geding. In deze uitspraak worden dan ook de wetten aangehaald, zoals zij luidden voordat zij bij invoering van de Wabo werden gewijzigd.

Ontvankelijkheid en intrekking

2.3. Het college en TRN betogen dat het beroep van SNM niet-ontvankelijk is, nu zij geen zienswijze tegen het ontwerpbesluit naar voren heeft gebracht.

2.3.1. Ingevolge artikel 6:13 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb), voor zover hier van belang, kan geen beroep bij de administratieve rechter worden ingesteld door een belanghebbende aan wie redelijkerwijs kan worden verweten dat hij geen zienswijze als bedoeld in artikel 3:15 naar voren heeft gebracht.

2.3.2. Niet in geschil is dat SNM geen zienswijze over het ontwerpbesluit naar voren heeft gebracht. Evenmin is echter in geschil dat het bestreden besluit op essentiële onderdelen afwijkt van het ter inzage gelegde ontwerpbesluit. Gelet hierop is de Afdeling van oordeel dat SNM redelijkerwijs niet kan worden verweten geen zienswijze over het ontwerpbesluit naar voren te hebben gebracht.

2.4. MOB en SNM hebben hun beroepsgrond over het ten onrechte niet toepassen van de zogenoemde bottom-up benadering ter zitting ingetrokken.

Algemeen toetsingskader Wet milieubeheer

2.5. Artikel 8.10, eerste lid, bepaalt dat de vergunning slechts in het belang van de bescherming van het milieu kan worden geweigerd. Het tweede lid, aanhef en onder a, van dit artikel bepaalt dat de vergunning in ieder geval wordt geweigerd indien door verlening daarvan niet kan worden bereikt dat in de inrichting ten minste de voor de inrichting in aanmerking komende beste beschikbare technieken worden toegepast.

Ingevolge artikel 8.11, tweede lid, kan een vergunning in het belang van de bescherming van het milieu onder beperkingen worden verleend. Ingevolge het derde lid van dit artikel worden in het belang van het bereiken van een hoog niveau van bescherming van het milieu aan de vergunning de voorschriften verbonden die nodig zijn om de nadelige gevolgen die de inrichting voor het milieu kan veroorzaken, te voorkomen of, indien dat niet mogelijk is, zoveel mogelijk - bij voorkeur bij de bron - te beperken en ongedaan te maken. Daarbij wordt ervan uitgegaan dat in de inrichting ten minste de voor de inrichting in aanmerking komende beste beschikbare technieken worden toegepast. Uit artikel 8.11, tweede en derde lid, volgt dat de vergunning moet worden geweigerd indien de nadelige gevolgen die de inrichting voor het milieu kan veroorzaken door het stellen van voorschriften en beperkingen niet kunnen worden voorkomen dan wel niet voldoende kunnen worden beperkt.

Bij de toepassing van de hiervoor genoemde bepalingen komt het college een zekere beoordelingsvrijheid toe.

Beste beschikbare technieken

2.6. Zoals onder 2.5 is overwogen, moeten in de inrichting ten minste de in aanmerking komende beste beschikbare technieken (hierna ook wel: BBT) worden toegepast. Locatiespecifieke omstandigheden kunnen vergen dat in het belang van de bescherming van het milieu verdergaande technieken dan de in aanmerking komende beste beschikbare technieken worden toegepast. Ook hierbij komt het college een zekere beoordelingsvrijheid toe.

Voor inrichtingen als hier aan de orde moet het bevoegd gezag bij het bepalen van de voor de inrichting...