Besluit van 26 april 2019, houdende aanpassing van het Besluit publieke gezondheid vanwege een meldingsplicht voor Carbapenemaseproducerende Enterobacteriaceae

Besluit van 26 april 2019, houdende aanpassing van het Besluit publieke gezondheid vanwege een meldingsplicht voor Carbapenemaseproducerende Enterobacteriaceae

Wij Willem-Alexander, bij de gratie Gods, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, enz. enz. enz. Op de voordracht van Onze Minister voor Medische Zorg van 21 februari 2019, kenmerk 1490476-187632-WJZ; Gelet op artikel 19 van de Wet publieke gezondheid;De Afdeling advisering van de Raad van State gehoord (advies van 20 maart 2019, nummer W.13.19.0049/III); Gezien het nader rapport van Onze Minister voor Medische Zorg van 23 april 2019, kenmerk 1490470-187632-WJZ; Hebben goedgevonden en verstaan:

ARTIKEL I

In artikel 12 van het Besluit publieke gezondheid wordt na «brucellose,» ingevoegd «Carbapenemaseproducerende Enterobacteriaceae,».

ARTIKEL II

Dit besluit treedt in werking met ingang van 1 juli 2019.

Lasten en bevelen dat dit besluit met de daarbij behorende nota van toelichting in het Staatsblad zal worden geplaatst.histnoot’s-Gravenhage, 26 april 2019Willem-AlexanderDe Minister voor Medische Zorg, B.J. Bruins

Uitgegeven de twintigste mei 2019 De Minister van Justitie en Veiligheid, F.B.J. Grapperhaus

NOTA VAN TOELICHTING

1. Inleiding

   Met deze wijziging van artikel 12 van het Besluit publieke gezondheid wordt de infectieziekte Carbapenemaseproducerende Enterobacteriaceae (hierna: CPE) toegevoegd aan de infectieziekten behorende tot groep C, bedoeld in artikel 19 van de Wet publieke gezondheid (hierna: Wpg). Daarmee geldt voor deze infectieziekten een meldingsplicht als bedoeld in de Wet publieke gezondheid.

   CPE zijn resistent tegen laatste redmiddel antibiotica waardoor infecties met de bacteriën niet of moeilijk te behandelen zijn met andere middelen. Gezonde mensen kunnen deze bacteriën bij zich dragen zonder er ziek van te worden. CPE is vooral een probleem voor kwetsbare mensen in zorginstellingen die vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van infecties en waarbij het lichaam deze niet makkelijk zelf kan overwinnen.

   CPE dragerschap komt in Nederland nog nauwelijks voor maar de kans op introductie via reizigers neemt toe aangezien resistentie in het buitenland toeneemt. Het is daarom belangrijk om CPE snel op te sporen en als deze wordt aangetroffen ervoor te zorgen dat verspreiding naar andere mensen wordt voorkomen. Het melden aan de GGD is hierbij essentieel; de GGD kan met de NAW-gegevens van een drager van CPE de volgende maatregelen nemen: bron- en contactopsporing verrichten, voorlichting geven aan zorgverleners en mensen die het risico lopen op een besmetting, hygiënemaatregelen adviseren en zo nodig opleggen en monitoren of deze afdoende zijn en er geen verdere verspreiding meer plaatsvindt. Zonder meldingsplicht wordt de aanwezigheid van CPE niet goed in kaart gebracht en wordt bestrijding gehinderd of vertraagd.

2. Wat is CPE?

   CPE zijn bepaalde zeer resistente bacteriën. Er zijn weinig behandelopties voor infecties veroorzaakt door CPE.

   Sommige Enterobacteriaceae-bacteriën produceren het enzym carbapenemase. Dit enzym breekt het antibioticum af waardoor het niet meer werkt. De bacterie kan alleen carbapenemase aanmaken als deze hiervoor de genetische informatie, ofwel genen heeft. De carbapenemasegenen liggen op een plasmide, een klein circulair stukje DNA dat bacteriën onderling kunnen uitwisselen. De familie van de Enterobacteriaceae bestaat uit verschillende bacterie-species. Carbapenemresistentie komt vooral voor bij Klebsiella, Escherichia coli en Enterobacter-stammen. We noemen carbapenemaseproducerende Enterobacteriaceae CPE.

   De bacteriën veroorzaken bij de mens vooral darm-, urineweg- en luchtweginfecties.

   Mensen kunnen de bacteriën bij zich dragen zonder ziek te worden. De bacterie is vooral aanwezig in de darmen. Gezonde mensen worden over het algemeen niet ziek van de bacterie en raken hem op den duur vanzelf weer kwijt.

   Kwetsbare mensen die in een verpleeghuis of ziekenhuis zijn opgenomen kunnen een infectie krijgen. Voorbeelden van een dergelijke infectie zijn: longontsteking, wondinfecties en bloedinfecties (sepsis).

   Mensen kunnen elkaar besmetten door direct contact via de handen. Hierop bestaat vooral in de gezondheidszorg een risico, omdat daar veel zorgcontacten zijn zoals een patiënt helpen met aan/uitkleden, douchen, aantrekken van steunkousen en wondverzorging. De bacteriën kunnen zich niet door de lucht verspreiden.

3. Criteria voor het invoeren van een meldingsplicht

   Er worden door het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) internationaal gepubliceerde criteria gehanteerd om te bezien of een infectieziekte meldingsplichtig moet worden gemaakt. Hieronder wordt ingegaan op deze criteria.

1. Is de ziekte expliciet genoemd in de Internationale Gezondheidsregeling?

   Nee.

2. Is de ziekte endemisch? Is er een toename van het aantal ziektegevallen in omringende landen? Is import relevant?

   Ja. Het vóórkomen van CPE neemt toe in de landen om ons heen. De kans op een toename van...