Uitspraak Nº 15-2057 WIA. Centrale Raad van Beroep, 2016-07-08

• ECLI: ECLI:NL:CRVB:2016:2775
• Docket Number: 15-2057 WIA
• Date: 08 Julio 2016
• Court: Centrale Raad van Beroep (Nederland)

15/2057 WIA

Datum uitspraak: 8 juli 2016

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van

11 februari 2015, 13/5449 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (appellant)

[Betrokkene] te [woonplaats] (betrokkene)

Aan het geding heeft deelgenomen:

[Naam B.V.] te [vestigingsplaats]

PROCESVERLOOP

Appellant heeft hoger beroep ingesteld.

Namens betrokkene heeft mr. J.S. de Vlieger, advocaat, een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 27 mei 2016. Appellant heeft zich laten vertegenwoordigen door F.M.J. Eijmael. Betrokkene is, met bericht, niet verschenen.

OVERWEGINGEN

1.1.

Betrokkene is laatstelijk werkzaam geweest als cateringmedewerkster voor 39 uur per week. Zij is op 27 juni 2006 uitgevallen wegens fysieke klachten.

1.2.

Met ingang van 24 juni 2008 is betrokkene in aanmerking gebracht voor een loongerelateerde WGA-uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) en met ingang van 24 december 2010 voor een

WGA-loonaanvullingsuitkering, waarbij de mate van arbeidsongeschiktheid ongewijzigd is vastgesteld op 100%.

1.3.

Naar aanleiding van een daartoe door de (ex-)werkgeefster van betrokkene gedaan verzoek heeft appellant de mate van arbeidsongeschiktheid van betrokkene opnieuw beoordeeld. Na verzekeringsgeneeskundig en arbeidskundig onderzoek heeft appellant bij besluit van 21 februari 2013 de WGA-loonaanvullingsuitkering met ingang van 1 maart 2015 gebaseerd op een mate van arbeidsongeschiktheid van 65,34%. Het daartegen door betrokkene gemaakte bezwaar is door appellant bij besluit van 13 augustus 2013 (bestreden besluit) ongegrond verklaard.

1.4.

Het bestreden besluit is gebaseerd op de rapporten van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep. De theoretische verdiencapaciteit is gebaseerd op functies in de SBC-codes 111190 (inpakker), 272043 (productiemedewerker textiel, geen kleding) en 264122 (machinaal metaalbewerker). Als reservefuncties zijn genoemd functies in de SBC-codes 271130 (samensteller kunststof en rubberindustrie) en 111010 (medewerker tuinbouw).

2.1.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van betrokkene gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd en appellant opgedragen een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen met inachtneming van haar uitspraak. Tevens heeft de rechtbank appellant veroordeeld in de proceskosten van betrokkene en bepaald dat door appellant het door betrokkene betaalde griffierecht wordt vergoed.

2.2.

Naar het oordeel van de rechtbank berust het bestreden besluit op een deugdelijke medische grondslag.

2.3.

De rechtbank heeft echter de arbeidskundige grondslag van het bestreden besluit onvoldoende gemotiveerd geacht.

2.3.1.

De tot de SBC-codes 111190 en 264122 behorende functies van inpakker en machinaal metaalbewerker heeft de rechtbank passend geacht.

2.3.2.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft de arbeidsdeskundige bezwaar en beroep onvoldoende gemotiveerd waarom de tot de SBC-codes 272043 en 271130 behorende functies van productiemedewerker textiel, geen kleding en samensteller kunststof en rubberindustrie voor betrokkene passend zijn.

2.3.3.

Daartoe heeft de rechtbank het volgende overwogen, waarbij betrokkene als eiseres is aangeduid en appellant als verweerder:

“4.5.2. De rechtbank stelt vast dat eiseres in de FML beperkt is geacht ten aanzien van frequent lichte voorweren hanteren tijdens het werk, in die zin dat eiseres zo nodig tijdens elk uur van de werkdag ongeveer 150 keer voorwerpen van ruim 1...