Uitspraak Nº 17/00757. Hoge Raad, 2018-02-02

• ECLI: ECLI:NL:HR:2018:147
• Docket Number: 17/00757
• Date: 02 Febrero 2018

2 februari 2018

Eerste Kamer

17/00757

LZ/MD

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest in het incident

in de zaak van:

1. [eiseres 1] ,
wonende te [woonplaats] , Spanje,

2. [eiser 2] ,
wonende te [woonplaats] , Spanje, in zijn hoedanigheid van wettelijk vertegenwoordiger van eiseres sub 1,

EISERS tot cassatie, verweerders in het incidenteel cassatieberoep,

advocaat: mr. S. Kousedghi,

t e g e n

1. [verweerder 1] ,
wonende te [woonplaats] ,

2. [verweerster 2] ,

wonende te [woonplaats] , Zwitserland,

VERWEERDERS in cassatie, eisers in het incidenteel cassatieberoep,

advocaat: mr. J. van Duijvendijk-Brand.

Eisers zullen hierna afzonderlijk worden aangeduid als [eiseres 1] en de tutor en gezamenlijk als [eisers] en verweerders gezamenlijk als [verweerders]

1 Het geding in feitelijke instanties

Voor het verloop van het geding in feitelijke instanties verwijst de Hoge Raad naar de navolgende stukken:

a. de vonnissen in de zaak C09/421822/HA ZA 12-763 van de rechtbank Den Haag van 26 september 2012, 20 februari 2013 en 15 januari 2014;

b. het arrest in de zaak 200.145.216/02 van het gerechtshof Den Haag van 1 november 2016.

Het arrest van het hof is aan dit arrest gehecht.

2 Het geding in cassatie

Tegen het arrest van het hof hebben [eisers] beroep in cassatie ingesteld. [verweerders] hebben bij conclusie van antwoord een exceptief verweer opgeworpen, in het principaal beroep primair tot niet-ontvankelijkverklaring, subsidiair tot verwerping geconcludeerd en incidenteel cassatieberoep ingesteld.
De cassatiedagvaarding en de conclusie van antwoord tevens houdende exceptief verweer en incidenteel cassatieberoep zijn aan dit arrest gehecht en maken daarvan deel uit.

[eisers] hebben geconcludeerd tot verwerping van het exceptief verweer en van het incidenteel cassatieberoep.

De conclusie van de Advocaat-Generaal P. Vlas strekt tot niet-ontvankelijkverklaring van [eiseres 1] in haar cassatieberoep en tot verwerping van het exceptief verweer voor het overige.

De advocaat van [eisers] heeft bij brief van 22 september 2017 op die conclusie gereageerd. Op 8 december 2017 heeft de Advocaat-Generaal P. Vlas een aanvullende conclusie genomen waarin hij concludeert dat de ambtshalve verkregen informatie geen wijziging brengt in de conclusie tot niet-ontvankelijkheid van [eiseres 1] in haar cassatieberoep en tot verwerping van het exceptief verweer voor het overige.

3 Beoordeling van de ontvankelijkheid van het cassatieberoep

3.1

Voor de beoordeling van de ontvankelijkheid van het cassatieberoep is het volgende van belang.

(i) In dit geding heeft [eiseres 1] bij inleidende dagvaarding van 18 juni 2012 vorderingen tegen [verweerders] ingesteld ter zake van de verdeling van de nalatenschap van de moeder van partijen.

(ii) Bij vonnis van 27 maart 2013 heeft de rechtbank te Torremolinos (Spanje) ten aanzien van [eiseres 1] de beschermingsmaatregel van ‘tutela’ uitgesproken. In de beëdigde Nederlandse vertaling van het vonnis luidt het dictum als volgt:

“(..) Wordt [eiseres 1] ONBEVOEGD VERKLAARD om haar eigen belangen behoorlijk te behartigen en haar goederen te beheren, met inbegrip van de uitoefening van het actief kiesrecht, als gevolg waarvan zij onder TUTELA wordt gesteld, en [eiser 2] wordt benoemd tot haar TUTOR (…)”.

(iii) De rechtbank heeft bij vonnis van 15 januari 2014 de vorderingen grotendeels afgewezen. Bij dagvaarding van 3 april 2014 heeft [eiseres 1] hoger beroep ingesteld tegen dit vonnis.

3.2.1

Het hof heeft [eiseres 1] niet-ontvankelijk verklaard in haar hoger beroep. Het heeft daartoe, kort samengevat, overwogen dat het vonnis van de rechtbank te Torremolinos in Nederland moet worden erkend (rov. 13-16), dat de daarin uitgesproken maatregel van tutela moet worden gelijkgesteld aan de Nederlandse maatregel van ondercuratelestelling (rov. 20), dat naar het ten deze toepasselijke Spaanse recht [eiseres 1] ten gevolge van de maatregel niet langer procesbekwaam is, dat zij slechts door haar tutor kan worden vertegenwoordigd en dat deze voor het instellen van hoger beroep rechterlijke toestemming nodig heeft (rov. 21-22). Vervolgens heeft het hof geoordeeld dat het geen aanleiding ziet de tutor in de gelegenheid te stellen de procedure namens [eiseres 1] voort te zetten en daarvoor rechterlijke toestemming te...