Uitspraak Nº 200.136.885_01. Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 2016-09-13

• ECLI: ECLI:NL:GHSHE:2016:4087
• Date: 13 Septiembre 2016
• Docket Number: 200.136.885_01
• Court: Gerechtshof 's-Hertogenbosch (Nederland)

GERECHTSHOF ’s-HERTOGENBOSCH

Afdeling civiel recht

zaaknummer 200.136.885/01

arrest van 13 september 2016

in de zaak van

[appellante] B.V.,

gevestigd te [vestigingsplaats 1] ,

appellante,

advocaat: mr. C.A.M.J.M. Joosten te Venlo,

tegen

[geïntimeerde] ,

wonende te [woonplaats] ,

geïntimeerde,

advocaat: mr. M. de Haan te Den Haag,

als vervolg op de door het hof gewezen tussenarresten van 31 maart 2015 en 4 augustus 2015 in het hoger beroep van het door de rechtbank Limburg, zittingsplaats Roermond onder zaaknummer C/04/114259 gewezen vonnis van 23 oktober 2013.

8 Het verloop van de procedure

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• -

  het tussenarrest van 31 maart 2015, waarbij (onder andere) aan [geïntimeerde] een bewijsopdracht is verstrekt;

• -

  het tussenarrest van 4 augustus 2015, waarbij de bewijsopdracht opgenomen in het tussenarrest van 31 maart 2015 alsnog is verstrekt aan [appellante] en het probandum is aangepast;

• -

  de akte van [appellante] d.d. 1 september 2015 [met producties];

• -

  het proces-verbaal van de enquête van 19 november 2015; [geïntimeerde] heeft afgezien van contra-enquête;

• -

  de akte overlegging producties d.d. 15 december 2015 van [geïntimeerde] [met producties];

• -

  de memorie na enquête van [appellante] (door [appellante] akte antwoordmemorie na enquête genoemd) [met producties; bij de producties ontbreekt productie 4, die ook niet is nagezonden];

• -

  de antwoordmemorie na enquête van [geïntimeerde] [met productie].

Het hof heeft daarna een datum voor arrest bepaald.

9 De verdere beoordeling

9.1

Bij het tussenarrest van 4 augustus 2015 heeft het hof [appellante] toegelaten aannemelijk te maken dat in de eerdere procedure tussen KI Limburg en [appellante] het verweer van KI Limburg inzake het ontbreken van schuld (zoals nader omschreven in het tussenarrest van 31 maart 2015) niet zou zijn gehonoreerd.

9.2

[appellante] heeft in de eerste plaats de getuige [directeur KI Limburg] doen horen, welke getuige eerder was gehoord in de aan deze procedure voorafgegane procedure bij de rechtbank Roermond over dezelfde kwestie. [directeur KI Limburg] heeft verklaard dat hij thans een van de directeuren is van de rechtsopvolger van KI Limburg.

Op het moment van levering aan [directeur appellante] was KI Limburg nog niet geblokkeerd maar was het sperma wel betrokken bij KI-station Wanroij; dergelijke doorleveringen hadden plaats als de vraag te groot was of als er elders geschiktere beren waren.
Op dat moment was er in Wanroij geen varkenspest. De kans dat varkenspest binnenkomt bij een station is vele malen kleiner dan bij een gewoon varkensbedrijf.
De getuige bleef bij zijn eerdere verklaring bij de rechtbank dat alle betrokkenen het verantwoord vonden sperma uit te leveren omdat er bij stations een zeer kleine kans is op besmetting en de voorzorgsmaatregelen bij stations vele malen hoger zijn dan in varkensbedrijven; zo moet door mensen steeds volledig gedoucht worden en gaan alle dieren vier tot vijf weken in quarantaine voordat zij het (eerste) KI-station binnenkomen. Bovendien moet volgens de getuige deze zeer kleine kans worden afgewogen tegenover de enorme ravage (stagnatie) als geen sperma meer kan worden vervoerd; bedrijven worden normaliter twee à drie keer per week beleverd met sperma. Thans is het zo dat spermalevering in het hele land na een uitbraak drie dagen wordt stilgelegd, maar toen was dat niet zo. Ook in de huidige situatie van verscherpte maatregelen zou besmetting via sperma in uitzonderlijke omstandigheden nog kunnen voorkomen; de kans daarop ligt volgens de getuige in dezelfde sfeer als het winnen van de jackpot.

De getuige heeft zijn eerdere verklaring bevestigd dat als varkenspest een gevaar vormt het sperma niet wordt afgeleverd; in dit geval was er echter geen reëel gevaar. Volgens de getuige was het voor [directeur appellante] ook niet van belang om te weten dat het om doorgeleverd sperma ging; daar werd in die tijd niet bij stilgestaan.

9.3

De getuige [getuige 1] , rustend dierenarts, heeft onder meer als volgt verklaard.
De getuige was in 1997 in dienst bij de Gezondheidsdienst voor Dieren. Na de uitbraak van varkenspest in 1997 is hij met zijn hele dienst eerst in Boekel en later elders gedetacheerd geweest om de overheid bij te staan bij de bestrijding van de varkenspest. Een wezenlijke vraag in dat verband was hoe de varkenspest werd overgedragen, en er is een groep epidemiologie opgetuigd om dit te achterhalen.
Tijdens zijn studie diergeneeskunde in de periode 1964 – 1971 heeft de getuige geleerd dat alles wat het varken kan uitscheiden verdacht was; sperma werd daarbij niet expliciet genoemd, maar hoort daar volgens de getuige ook bij. Volgens de getuige was er ook een groep dierenartsen die zei dat sperma geen risico vormde, maar de getuige heeft zich altijd afgevraagd waar ze dat vandaan hadden. Tot die groep behoorde ook de heer [deskundige CDI] , werkzaam bij het Centraal Diergeneeskundig Instituut in [vestigingsplaats 2] . Uit een e-mail van 31 oktober 2015 [overgelegd als productie 1 bij memorie na enquête van [appellante] , hof] die [deskundige CDI] hem heeft toegestuurd maakt de getuige op dat ook [deskundige CDI] van mening is dat ervan kan worden uitgegaan dat sperma een bron van besmetting met varkenspest kan zijn.
Het is de getuige onduidelijk hoe in Europa precies de standpunten zijn. In het algemeen wordt sperma niet specifiek genoemd bij de secreties en excreties van het varken op één literatuurverwijzing na.
Inzake de brief van de minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij van 10 april 1997 (genoemd in rechtsoverweging 3.12 van het tussenarrest van 31 maart 2015) merkt de getuige op dat de minister zich te weinig rekenschap heeft gegeven van de transporten van beren die samenhingen met de fusies van de KI-stations in...