Uitspraak Nº 22-001644-14. Gerechtshof Den Haag, 2015-06-12

• ECLI: ECLI:NL:GHDHA:2015:1545
• Date: 12 Junio 2015
• Docket Number: 22-001644-14
• Court: Gerechtshof Den Haag (Nederland)

Rolnummer: 22-001644-14

Parketnummer: 10-681402-13

Datum uitspraak: 12 juni 2015

TEGENSPRAAK

Gerechtshof Den Haag

meervoudige kamer voor strafzaken

Arrest

gewezen op het hoger beroep tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Rotterdam van 7 april 2014 in de strafzaak tegen de verdachte:

[naam],

geboren op [geboortedatum] 1993 te [geboorteplaats],

[adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg en het onderzoek

op de terechtzitting in hoger beroep van dit hof van

29 mei 2015.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

Procesgang

In eerste aanleg is de verdachte ter zake van het ten laste gelegde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 30 dagen, met aftrek van voorarrest, waarvan 19 dagen voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren, met als bijzondere voorwaarde een meldplicht bij Bouman GGZ, afdeling reclassering, alsmede een taakstraf voor de duur van 40 uren, subsidiair 20 dagen hechtenis. Voorts is beslist omtrent de vorderingen van de benadeelde partijen, als nader omschreven in het vonnis waarvan beroep. Tot slot is het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis van de verdachte opgeheven.

Namens de verdachte is tegen het vonnis hoger beroep ingesteld.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 07 september 2013 te Oud-Beijerland, op of aan de openbare weg, het Vierwieckenplein, in elk geval op of aan een openbare weg, openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] en/of [slachtoffer 3], welk geweld bestond uit het meermalen, althans eenmaal, (telkens)

- slaan en/of stompen in het gezicht, in ieder geval op/tegen het hoofd van die [slachtoffer 2], en/of

- ten val brengen/laten vallen van die [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 3], en/of

- ( vervolgens) (met een riem) slaan van die (op de grond liggende) [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 3], en/of

- schoppen/trappen tegen het hoofd en/of op/in de rug van die (op de grond liggende) [slachtoffer 1] en/of die [slachtoffer 3], terwijl het door hem, verdachte, gepleegd geweld zwaar lichamelijk letsel, althans enig lichamelijk letsel (te weten een of meer gebroken tand(en) en/of een (snij)wond op de wang en/of diverse schaafwonden en /of kneuzingen aan het gelaat en/of op de rug voor die [slachtoffer 1] en/of een of meer gebroken tand(en) en/of een gezwollen kaak voor die [slachtoffer 2] en/of een gekneusde hand en/of een wond op de rug voor die [slachtoffer 3]) ten gevolge heeft gehad.

Het vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep kan niet in stand blijven, omdat het hof zich daarmee niet verenigt.

Partiële vrijspraken

Uit de rechtspraak van de Hoge Raad van 6 maart 1990, NJ 1990/637 volgt dat het tweede lid van artikel 141 van het Wetboek van Strafrecht aldus is te verstaan dat de daarin vermelde zwaardere strafbedreigingen uitsluitend betrekking hebben op de dader van het in het eerste lid omschreven misdrijf van wie komt vast te staan – voor zover in de onderhavige zaak van belang - dat het door hemzelf gepleegde geweld enig dan wel zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft gehad.

Op grond van het verhandelde ter terechtzitting en de stukken van het geding kan naar het oordeel van het hof niet wettig en overtuigend worden bewezen dat het door de verdachte (zelf) gepleegde geweld het ten laste legde letsel tot gevolg heeft gehad. Het is namelijk onvoldoende duidelijk geworden of de verdachte daarin een rol heeft gehad en, zo ja, welke rol.

Op grond van het voorgaande spreekt het hof de verdachte derhalve vrij van het tenlastegelegde voor zover dat ziet op het strafverzwarende onderdeel betreffende het zwaar lichamelijk letsel althans enig lichamelijk letsel als bedoeld in artikel 141, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht.

Voorts is het hof - met de politierechter - van oordeel dat niet wettig en overtuigend kan worden bewezen dat het door de verdachte in vereniging gepleegde geweld zich mede heeft gericht tegen [slachtoffer 2] en [slachtoffer 3], zodat de verdachte ook in zoverre zal worden vrijgesproken.

Met de raadsvrouw en de advocaat-generaal is het hof van oordeel dat wettig en overtuigend kan worden bewezen dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan openlijk geweld gepleegd tegen het slachtoffer Vinke, op de wijze als neergelegd in artikel 141, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 07 september 2013 te Oud-Beijerland, op de openbare weg, het Vierwieckenplein, openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [slachtoffer 1], welk geweld bestond uit het meermalen, althans eenmaal,

- ten val brengen van [slachtoffer 1] en

- vervolgens met een riem slaan van die op de grond liggende [slachtoffer 1] en

- schoppen/trappen tegen het hoofd en in de rug van die op de grond liggende [slachtoffer 1].

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze in de bewezenverklaring verbeterd. Blijkens het verhandelde ter terechtzitting is de verdachte daardoor niet geschaad in de verdediging.

Bewijsvoering

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

In die gevallen waarin de wet aanvulling van het arrest vereist met de bewijsmiddelen dan wel, voor zover artikel 359, derde lid, tweede volzin, van het Wetboek van Strafvordering wordt toegepast, met een opgave daarvan, zal zulks plaatsvinden in een aanvulling...