Uitspraak Nº AWB - 18 _ 580. Rechtbank Noord-Holland, 2019-01-25
| ECLI | ECLI:NL:RBNHO:2019:596 |
| Date | 25 Enero 2019 |
| Docket Number | AWB - 18 _ 580 |
| Court | Rechtbank Noord-Holland (Neederland) |
Zittingsplaats Alkmaar
Bestuursrecht
zaaknummer: HAA 18/580 en 18/785
(gemachtigde: P. Standaart),
en
(gemachtigde: mr. T.M. van Gorsel).
Bij besluit van 5 februari 2016 (het primaire besluit) heeft verweerder aan eiser een last onder dwangsom opgelegd met betrekking tot het perceel [perceel] (het perceel).
Bij besluit van 9 december 2016 (het bestreden besluit I) heeft verweerder het bezwaar van eiser gedeeltelijk gegrond verklaard en het primaire besluit herzien.
Bij besluit van 14 december 2016 (het nadere besluit) heeft verweerder aan eiser een nieuwe last onder dwangsom opgelegd en eiser gelast om op het perceel voor 1 maart 2017 de volgende maatregelen te treffen:
1. de opslag van goederen op de bestemming “agrarisch – Oude land” te verwijderen en verwijderd te houden, op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 550,- per dag of een gedeelte daarvan (tot een maximum van € 16.500,-) dat wordt geconstateerd dat niet is voldaan aan de last. Dit met uitzondering van een vlak van 10 x 10 meter direct aansluitend aan de zijgevel van bouwwerk met huisnummer [#] . Voor dit vlak geldt een begunstigingstermijn van één jaar;
2. de keten geplaats op de bestemming “agrarisch – Oud land” te verwijderen en verwijderd te houden, op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 100,- per dag of een gedeelte daarvan (tot een maximum van € 3.000,-) dat wordt geconstateerd dat niet is voldaan aan de last;
3. de constructie en het dak van het bouwwerk (met huisnummer [#] ) te herstellen dan wel het afdakgedeelte te slopen/verwijderen en het overige bouwwerk in de bouwhekken te plaatsen dan wel het gehele bouwwerk te slopen/verwijderen en verwijderd te houden, op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 600,- per maand of een gedeelte daarvan (tot een maximum van € 18.000,-) dat wordt geconstateerd dat niet is voldaan aan de last.
Bij besluit van 30 augustus 2017 (de invorderingsbeschikking) heeft verweerder besloten over te gaan tot invordering van verbeurde dwangsommen ten bedrage van € 19.500,-.
Bij besluit van 2 februari 2018 (het bestreden besluit II) heeft verweerder het bezwaar van eiser tegen de invorderingsbeschikking ongegrond verklaard. Voorts heeft verweerder het bezwaar, voor zover gericht tegen het bestreden besluit I, doorgezonden naar de rechtbank ter behandeling als beroepschrift.
Eiser heeft tegen het bestreden besluit II beroep ingesteld.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 30 november 2018. Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder is vertegenwoordigd door zijn gemachtigde.
Bij tussenbeslissing van 11 december 2018 heeft de rechtbank het onderzoek heropend teneinde de brief van eiser van 4 december 2018 in het geding toe te laten.
Bij brief van 18 december 2018 heeft verweerder gereageerd op de brief van eiser van 4 december 2018.
De rechtbank heeft het onderzoek op 7 januari 2019 gesloten, nadat is gebleken dat partijen niet op een nadere zitting willen worden gehoord.
1. Eiser is eigenaar van het perceel. Op 7 januari 2015 heeft een toezichthouder van verweerder een controle uitgevoerd op het perceel. Tijdens deze controle is geconstateerd dat op de agrarische bestemming bouwafval is gestort en het perceel wordt gebruikt voor de opslag van goederen. De goederen die worden opgeslagen betreffen diverse partijen hout, stenen, dakpannen, golfplaten, oliedrums, staal, oude karren / aanhangers, fietsen, een oude bus, brommer, witgoed, romneyloods, gaas, een weegschaal...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT