Uitspraak Nº C/17/141701 / HA ZA 15-140. Rechtbank Noord-Nederland, 2016-02-24
| ECLI | ECLI:NL:RBNNE:2016:879 |
| Docket Number | C/17/141701 / HA ZA 15-140 |
| Date | 24 Febrero 2016 |
| Court | Rechtbank Noord-Nederland (Neederland) |
Afdeling privaatrecht
Locatie Leeuwarden
zaaknummer / rolnummer: C/17/141701 / HA ZA 15-140
Vonnis van 24 februari 2016
in de zaak van
[A],
wonende te [woonplaats] ,
eiser in conventie, verweerder in reconventie,
advocaat mr. H.J.D. de Boer, kantoorhoudende te Breda,
tegen
[B],
wonende te [woonplaats] ,
gedaagde in conventie, eiseres in reconventie,
advocaat mr. A. Speksnijder, kantoorhoudende te Akkrum.
Partijen zullen hierna [A] en [B] genoemd worden.
Het verloop van de procedure blijkt uit:
-
-
de dagvaarding met producties 1 tot en met 7, 9 en 11 tot en met 13
-
-
de akte van [A] houdende overlegging producties 8 en 10
-
-
de conclusie van antwoord in conventie en van eis in reconventie met producties 1 tot en met 3
-
-
het tussenvonnis van 8 juli 2015
-
-
de conclusie van antwoord in reconventie met producties 14 tot en met 18
-
-
het proces-verbaal van comparitie van 2 oktober 2015
-
-
de brieven van mr. De Boer van 14 oktober 2015 en van mr. Speksnijder van 11 november 2015 naar aanleiding van de inhoud van het proces-verbaal van de comparitie.
Ten slotte is vonnis bepaald.
Partijen zijn broer en zus van elkaar. Op [overlijdensdatum] is te [overlijdensplaats] overleden hun moeder [erflaatster] (hierna: erflaatster). Ten tijde van haar overlijden was erflaatster weduwe van [naam] , die op [overlijdensdatum] was overleden. Partijen zijn tezamen en voor gelijke delen erfgenamen van erflaatster.
Ten tijde van het overlijden van erflaatster waren er twee bankrekeningen bij de Frieslandbank (thans Rabobank) die tot de nalatenschap behoren. Een bedrag van € 40.000,00 staat op het “Rabo Deposito” met rekeningnummer [rekeningnummer] . Op de “Rabo deposito” met rekeningnummer [rekeningnummer] stond op 26 november 2014 een bedrag van € 4.323,74.
[B] heeft erflaatster bij leven bijgestaan, bij welke (mantel)zorg [B] erflaatster ook heeft ondersteund in administratieve en financiële zaken. [B] heeft erflaatster vrijwel iedere dag hulp verleend met steun van haar eigen kinderen. Zo deed zij de was van erflaatster, hield zij erflaatster gezelschap, hield zij de kamer van erflaatster op orde, deed zij boodschappen voor erflaatster en vervoerde zij erflaatster als dat nodig was.
Op 18 maart 2005 heeft erflaatster aan [B] een volmacht verleend om bij thans de Rabobank:
“voor en namens volmachtgever:
door in ontvangstneming of op andere wijze, zoals door het afgeven van cheques, betalingsopdrachten of anderszins te beschikken over de tegoeden op de (…) ten name van volmachtgever geopende rekening(en) (…) en van een eventuele kredietfaciliteit op de desbetreffende rekening gebruik te maken (…)”.
Vanaf enig moment heeft de bank haar correspondentie met erflaatster alleen nog naar het adres van [B] gestuurd.
Op 29 september 2009 is ten behoeve van erflaatster een aanvraag vanuit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten ingediend.
Bij besluit van 7 oktober 2009 heeft het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) het noodzakelijk geacht dat erflaatster wordt opgenomen in een zorginstelling en geoordeeld dat dit verblijf op grond van artikel 60 van de Wet BOPZ kan plaatsvinden.
Bij besluit van eveneens 7 oktober 2009 is door het CIZ een indicatie verstrekt voor zorgzwaartepakket VV05 voor zeven etmalen per week. Het besluit luidt verder, voor zover van belang:
“Wij hebben besloten dat u recht heeft op AWBZ-zorg. U kunt alleen AWBZ-zorg krijgen als u een aandoening, beperking of handicap heeft. (…) Bij u is sprake van een Psychogeriatrische aandoening en een Somatische aandoening. (…) In dit indicatiebesluit is rekening gehouden met beperkingen bij uw:
- Bewegen en verplaatsen
- Psychisch functioneren en geheugenstoornissen
- Persoonlijke zorg
(…) Uw psychische aandoening is de belangrijkste reden dat u zorg nodig heeft. Daarom staat in het indicatiebesluit dat de ‘grondslag’ voor de zorg ‘psychogeriatrisch’ is.
(…) Het zorgzwaartepakket VV05 bevat verblijf, begeleiding, persoonlijke verzorging, verpleging en behandeling. U krijgt deze zorg omdat u ernstige problemen heeft met uw geheugen, concentratie en oriëntatie, en soms ook gedragsproblemen. Deze problemen hebben te maken met dementie. U heeft daarom een veilige en beschermende omgeving nodig”.
De bij het laatstgenoemde besluit gevoegde bijlage luidt, voor zover relevant:
“ZZP 5 VV
Beschermd wonen met intensieve dementiezorg
Het pakket Beschermd wonen met intensieve dementiezorg is wonen in een verpleeghuis of verzorgingshuis. Het is voor mensen die intensieve zorg en veel bescherming nodig hebben. Het is een pakket voor mensen die ernstig dement zijn.”
De bij het indicatiebesluit behorende scoregegevens over beperkingen van erflaatster ten aanzien van de sociale zelfredzaamheid “Zelf geld beheren, weten hoe je iets koopt en betaalt” luiden, voor zover van belang:
“Kan dit niet zelfstandig, iemand anders moet dit overnemen”.
De zorgtoewijzing-indicatie van erflaatster luidt, voor zover van belang:
“Aug. 2009 Onderzoek Geriater [naam] in samenwerking met psycholoog: Diagnose, Vasculaire dementie.”
Erflaatster is omstreeks 1 december 2009 verhuisd van de senioren servicewoningen [naam] te [woonplaats] (zorggroep [naam] ) naar verpleeghuis [naam] te [woonplaats] (zorggroep [naam] ). Het verpleeghuis ligt naast het Antonius Ziekenhuis in Sneek waar [B] werkt(e).
Na het overlijden van erflaatster op [overlijdensdatum] is [A] wantrouwend geworden over diverse betalingen die van de bankrekeningen zijn gedaan. Partijen hebben daarover gecorrespondeerd.
Bij e-mailbericht van 3 januari 2013 heeft [B] in dat kader aan [A] geschreven, voor zover van belang:
“Toen pa ruim 8 jaar geleden overleed kregen wij ons erfdeel a 18.000 euro”.
Op 13 januari 2013 heeft [B] aan notariskantoor Labordus laten weten, voor zover van belang:
“Het moge voor u duidelijk zijn dat ik als enige dochter, mede-erfgenaam en door wijlen mijn moeder al ongeveer 6 jaar geleden officieel aangewezen als haar zaakwaarnemer en gemachtigde, niet accoord ga met de eis van mijn broer [A] uit [woonplaats] dat uw notariskantoor de nalatenschap van mijn moeder gaat afhandelen. Derhalve zal ik alle post van u ongeopend retour zenden”.
De voormalige echtgenoot van [B] , de heer [naam] , heeft [A] op 1 februari 2013 geschreven, voor zover van belang:
“Op grond van het testament van je vader kreeg je moeder de volledige beschikking over dit vermogen en ontstond er naar de kinderen toe een schuld van ongeveer € 18.500,--, waarover zij geen rente hoefde te betalen en ook hoefde er op deze schuld niet te worden afgelost.
Je moeder heeft echter gemeend de schulden af te lossen. Daarom heeft ze zowel aan jou als aan [B] € 18.500,00 overgemaakt. Ook de verschuldigde successierechten werden door haar voldaan.”
[A] heeft in kort geding van [B] afgifte van bankafschriften van de bankrekeningen van erflaatster gevorderd. De schriftelijke pleitaantekeningen van de advocaat van [B] van 24 april 2014 luiden, voor zover van belang:
“Om deze reden heeft [erflaatster] (erflaatster, toelichting rechtbank) na het overlijden van haar echtgenoot in 2004 de door [A] en [B] verschuldigde erfbelasting betaald en hen ieder € 18.500,00 uitgekeerd.”
[naam] , voormalig orthopedisch chirurg, heeft op 2 juli 2015 schriftelijk verklaard:
“Mevrouw [erflaatster] werd op 28-01-2008 door mij behandeld in verband met een schouderfractuur.
Na operatie is zij voor revalidatie daarna enige tijd opgenomen geweest in het verpleeghuis [naam] in [woonplaats] . In 2009 is zij als gevolg van meerdere fysieke problemen en gevolgen van een aantal fracturen gerelateerd aan een ernstige bot ontkalking wederom opgenomen in het verpleeghuis. Patiënte was een fragiele 87 jarige oud verpleegkundige, waarmee ondanks haar slechthorendheid een adequate communicatie mogelijk was.
N.B. Ik herinner mij de situatie nog goed omdat zij begeleid werd door haar dochter eveneens [B] , de [functie] van Het Antonius Ziekenhuis in Sneek, waarmee ik destijds als orthopedisch chirurg beroepsmatig intensief contact had.”
De zuster van erflaatster, mevrouw [naam] , heeft op 9 juli 2015 schriftelijk verklaard, voor zover van belang:
“Sinds jaar en dag, ook in het verpleeghuis, belden wij elkaar ’s avonds om 7.30 uur. Wekelijks bezocht ik haar en soms bleef ik slapen. De laatste jaren reed ik geen auto meer, dan kwam ik af en toe in [naam] , het verpleegtehuis. Tijdens de telefoongesprekken, praatten wij over de dagelijkse voorvallen. Mijn zuster communiceerde normaal. Soms haperde zij een beetje, omdat het gehoor-apparaat niet voldoende geladen was. Later belde ik haar terug en ging het gesprek gewoon verder. Ze was altijd spraakzaam en blij met onze telefoontjes en mijn bezoekjes”.
[naam] , zoon van [B] , heeft op 12 september 2015 schriftelijk verklaard, voor zover van belang:
“In 2009 ging ze naar de [naam] , ik werkte als [functie] in het Antonius Ziekenhuis en ging dan regelmatig naar oma voor een kopje koffie, ze wilde alles weten over mijn werk en was altijd zeer geïnteresseerd in wat ik deed, ondanks dat ik toen al zelf verdiende kreeg ik regelmatig 20 euro, ook al vond ik dat niet nodig maar ze stond erop ze vond het leuk om mensen cadeaus te geven.
In 2011 zei ze dat ze naar mijn zus [naam] en mij geld zou overmaken, ze kon dat nu wel missen zei ze en wij konden er leuke dingen van gaan doen zoals op vakantie of eventueel mijn studieschuld van afbetalen. Ik was daar natuurlijk heel blij mee, als net afgestudeerde ik kreeg toen een bedrag van 2000 Euro.
Het werd steeds lastiger om met haar te communiceren, ze werd erg doof waardoor ze met name wanneer we met meerdere mensen waren het allemaal niet goed meer kon volgen. Het gehoorapparaat wat ze had was ook geen uitkomst, op een of andere manier functioneerde dat slecht. De batterijen waren vaak leeg ik moest erg vaak batterijen vervangen, die leken wel altijd leeg te zijn. Het laatste half jaar werd mijn oma alleen nog blij van de...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT