Besluit van 19 juni 1996, houdende voorschriften omtrent de schrijfwijze van de Nederlandse taal (Spellingbesluit)
Staatsblad van het Koninkrijk der Nederlanden
Jaargang 1996
394
Besluit van 19 juni 1996, houdende voorschriften omtrent de schrijfwijze van de Nederlandse taal (Spellingbesluit)
Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz.
Op de voordracht van de Staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, A. Nuis, van 12 april 1996, nr. 96010487/1422, directie Wetgeving en Juridische Zaken;
Gelet op de besluiten van het Comité van Ministers van de Nederlandse Taalunie van 21 maart 1994, van 24 oktober 1994 en van 25 september 1995 alsmede op artikel 1, onderdelen 10 en 11, van de wet van 14 februari 1947, Stb. H52, houdende voorschriften met betrekking tot de schrijfwijze van de Nederlandse taal;
De Raad van State gehoord (advies van 22 mei 1996, nr. W05.96.0161); Gezien het nader rapport van de Staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, A. Nuis, van 18 juni 1996, nr. 96014810/1422, directie Wetgeving en Juridische Zaken;
Hebben goedgevonden en verstaan:
Het voornaamwoordelijk gebruik, het gebruik van tweedenaamvalsvormen alsmede de schrijfwijze van bastaardwoorden en van tussenklanken in samenstellingen geschieden volgens hetgeen daaromtrent is gesteld in de leidraad en de woordenlijst, die zijn opgenomen in de bijlage 1, onderscheidenlijk de bijlage 2, die bij dit besluit behoren.
In afwijking van artikel 1 kunnen tot en met 31 augustus 1997 ten aanzien van de instellingen, bedoeld in artikel 3, en van de examens, bedoeld in artikel 4 van de wet van 14 februari 1947 (Stb. H52), het voornaamwoordelijk gebruik, het gebruik van tweede-naamvalsvormen alsmede de schrijfwijze van bastaardwoorden en van tussenklanken in samenstellingen geschieden overeenkomstig het besluit van 31 oktober 1953 (Stb. 668).
Het besluit van 31 oktober 1953 (Stb. 668) wordt ingetrokken.
Staatsblad 1996 394 1
Het advies van de Raad van State is openbaar gemaakt door terinzagelegging bij het Minis-terie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Tevens zal het advies met de daarbij ter inzage gelegde stukken worden opgenomen in het bijvoegsel bij de Staatscourant van 13 augustus 1996, nr. 154.
Dit besluit treedt in werking met ingang van 1 augustus 1996.
Dit besluit wordt aangehaald als: Spellingbesluit.
Lasten en bevelen dat dit besluit met de daarbij behorende nota van toelichting in het Staatsblad zal worden geplaatst.
's-Gravenhage, 19 juni 1996
Beatrix
De Staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, A. Nuis
Uitgegeven de achttiende juli 1996
De Minister van Justitie, W. Sorgdrager
6S0373 ISSN 0920 - 2064 Sdu Uitgevers 's-Gravenhage 1996
Staatsblad 1996 394 2
BIJLAGE 1 LEIDRAAD
-
Inleiding
Deze Leidraad is gebaseerd op de besluitvorming in 1994 en 1995 van het Comité van Ministers van de Nederlandse Taalunie tot wijziging van de spelling. In de Leidraad wordt alleen uitleg gegeven over spelling-kwesties die onder het ministeriële besluit vallen, dus niet over bijvoorbeeld de schrijfwijze van getallen in woorden. De behandeling van de verschillende onderdelen is zo gedetailleerd als de besluitvorming van het Comité van Ministers toelaat. Er worden bijvoorbeeld geen regels gegeven voor de schrijfwijze van samengestelde werkwoorden (los of aan elkaar).
-
De klanken van het Nederlands
Voor een goed begrip van de spelling is het noodzakelijk onderscheid te maken tussen klanken en letters. In het vervolg van deze Leidraad wordt een klank genoteerd tussen twee schuine strepen. Dus in groot en cadeau vindt men de klank /oo/.
De standaardtaal, het Algemeen Nederlands, kent een veertigtal klanken. De klanken worden onderscheiden in klinkers en medeklinkers. Klinkers zijn klanken waarbij de lucht ongehinderd door de mond naar buiten komt: de /aa/ van aap, de /oo/ van noot, de /i/ van mis, enz. Tot de klinkers behoren ook tweeklanken; dit zijn «gemengde klinkers» zoals de /ei/ in mei of hij en de /ou/ in trouw of nauw. Medeklinkers zijn klanken waarbij de lucht niet ongehinderd door de mond naar buiten kan. Bij de /p/ van aap verzamelt de lucht zich eerst voor de afgesloten lippen, en komt dan met een plofje naar buiten. Bij de /n/ van noot is de mondholte afgesloten en komt de lucht door de neus. Bij de /s/ van sap gaat de tong omhoog naar het gehemelte, waardoor de opening nauwer wordt en er een sisklank ontstaat.
2.1 Klinkers
[1] Het Nederlands kent zestien klinkers. Deze worden onderverdeeld in vijf gedekte klinkers, zeven vrije klinkers, de zogenoemde toonloze /e/ (van de) en drie tweeklanken. Verder komen vier gedekte klinkers ook voor als neusklinker (in aan het Frans ontleende woorden) en zijn er nog zeven «onechte tweeklanken».
[2] Er zijn vijf gedekte klinkers: de /a/ van bal, de /e/ van bel, de /i/ van bil, de /o/ van bol en de /u/ van bul. De gedekte klinkers worden ook wel korte klinkers genoemd, maar deze benaming kan verwarring scheppen omdat bijvoorbeeld de /e/ van bel en de /o/ van bol ook verlengd voorkomen in onder andere blèren en roze. Met de benaming «gedekte klinkers» is bedoeld dat deze klinkers gevolgd («gedekt») worden door een medeklinker in dezelfde lettergreep1. De gedekte klinkers komen namelijk vrijwel alleen in gesloten lettergrepen voor, dat wil zeggen in lettergrepen die eindigen op een medeklinker: kar, bed, bik, bom, hun. Alleen in tussenwerpsels zoals hè staat een gedekte klinker in een open lettergreep (een lettergreep die eindigt op een klinker).
de vijf gedekte klinkers
/a/ /e/ /i/ /o/ /u/ bal bel bil bol bul
1 Een lettergreep is een reeks letters van een woord die inéén keer kan worden uitgesproken: let-ter-greep, cor-res-pon-dent.
Staatsblad 1996 394 3
[2a] De gedekte klinkers /a/, /e/, /o/ en /u/ komen in aan het Frans ontleende woorden ook voor als neusklinkers: /ã/, /ê/, /ô/ en /û/.
de vier Franse neusklinkers
/ã/ /ê/ /õ/ /û/ elan timbre plafond parfum
[3] Er zijn zeven vrije klinkers: de /aa/ van raak, de /ee/ van reek, de /ie/ van riek, de /oo/ van rook, de /uu/ van Ruud, de /eu/ van reuk en de /oe/ van roek. De vrije klinkers worden ook wel lange klinkers genoemd, maar ook deze benaming kan verwarring scheppen omdat het verschil in lengte met de gedekte klinkers vaak niet groot is en omdat de «lange» klinkers zelf nog verlengd worden voor de /r/. Vergelijk raak en raar, roek en roer. Met de benaming «vrije klinkers» is bedoeld dat ze «vrij» kunnen voorkomen, dat wil zeggen niet alleen in gesloten lettergrepen zoals koek en keus, maar ook in open lettergrepen zoals koe en keu.
de zeven vrije klinkers
/aa/ /ee/ /ie/ /oo/ /uu/ /eu/ /oe/ raak reek riek rook Ruud reuk roek
[4] De dertiende klinker is de doffe of toonloze /e/ zoals we die horen in de. Deze klinker wordt ook wel sjwa genoemd.
[5] Er zijn drie zuivere tweeklanken: de /ei/ van geit of tijd, de /ui/ van guit en de /ou/ van goud of gauw. Bij zuivere tweeklanken gaat het niet om een combinatie maar om een vermenging van klinkers. De twee klinkers zijn niet apart hoorbaar.
de drie zuivere tweeklanken
/ei/ /ui/ /ou/ geit guit goud
[6] Het Nederlands kent verder nog zeven onechte tweeklanken. Bij onechte tweeklanken gaat het niet om een vermenging maar om een combinatie van klinkers. De klinkers blijven apart hoorbaar. Vijf combinaties eindigen op een /ie/ of /j/ en twee op een /oe/ of /w/.
de zeven onechte tweeklanken
/ai/ /oi/ /aai/ /ooi/ /oei/ /eeu/ / ieu/ ai! hoi haai hooi foei meeuw nieuw
De tweeklanken /eeu/ en /ieu/ worden altijd gespeld met een w erachter.
2.2 Medeklinkers
[1] Het Nederlands kent een twintigtal medeklinkers. Deze worden onderverdeeld in plofklanken, wrijfklanken, neusklanken, vloeiklanken en glijklanken. Daarnaast kent het Nederlands, voornamelijk in woorden van vreemde herkomst, zes gemengde medeklinkers.
De plof- en wrijfklanken worden verder onderverdeeld in stemloze en stemhebbende. Bij een stemloze medeklinker trilt de stemband niet mee, bij een stemhebbende wel. Het verschil is duidelijk hoorbaar tussen /p/ en /b/, /t/ en /d/, /s/ en /z/.
Staatsblad 1996 394 4
[2] Er zijn vijf plofklanken: de /p/ van pas, de /t/ van tas, de /k/ van kas, de /b/ van bas en de /d/ van das. Deze klanken worden zo genoemd omdat bij het vormen ervan de lucht met een plofje uit de mond komt.
de vijf plofklanken
stemloos stemhebbend /p/ /t/ /k/ /b/ /d/ pas tas kas bas das
[2a] De stemloze plofklanken /p/ en /t/ hebben respectievelijk de /b/ en de /d/ als stemhebbende tegenhangers. De stemhebbende tegenhanger van de /k/ is in inheemse woorden alleen hoorbaar voor een andere stemhebbende medeklinker, zoals in bakboord en zakdoek; deze blijft dan echter als k geschreven.
[3] Er zijn zes wrijfklanken: de /f/ van laf en de /v/ van val, de /s/ van las en de /z/ van zal, de /ch/ van lach en de /g/ van gal. Deze klanken worden zo genoemd omdat bij het vormen ervan een lichte wrijving ontstaat door een vernauwing in de mondholte.
de zes wrijfklanken
stemloos stemhebbend /f/ /s/ /ch/ /v/ /z/ /g/ laf las lach val zal gal
[3a] De stemloze wrijfklanken /f/, /s/ en /ch/ hebben respectievelijk /v/, /z/ en /g/ als stemhebbende tegenhangers.
[3b] Tot de wrijfklanken wordt ook gerekend de /h/ van haar. De wrijving is echter zo licht, dat de /h/ ook wel ruisklank wordt genoemd. Deze stemhebbende ruisklank komt alleen vóór klinkers voor.
[4] Er zijn drie neusklanken: de /m/ van man, de /n/ van nam en de /ng/ van rang. Deze worden zo genoemd omdat bij het vormen ervan de lucht door de neus naar buiten komt.
de drie neusklanken
/m/ /n/ /ng/ man nam rang
[5] Er zijn twee vloeiklanken: de /l/ van lor en de /r/ van rol. Deze worden zo genoemd omdat bij het vormen ervan de lucht gelijkmatig langs de tong vloeit. (De /r/ wordt ook als «huig-r»...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT