Cassatie van Supreme Court (Netherlands), 14 de Febrero de 2012

• Datum uitspraak: 14 de Febrero de 2012
• Uitgevende instantie: Supreme Court (Netherlands)

14 februari 2012

Strafkamer

nr. S 09/04284

Hoge Raad der Nederlanden

Arrest

op het beroep in cassatie tegen een arrest van het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch van 6 oktober 2009, nummer 20/001180-08, in de strafzaak tegen:

[Verdachte], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1963, wonende te [woonplaats].

1. Geding in cassatie

   Het beroep is ingesteld door de verdachte. Namens deze heeft mr. G. Meijers, advocaat te Amsterdam, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

   De Advocaat-Generaal Hofstee heeft geconcludeerd tot vernietiging van het bestreden arrest wat betreft de opgelegde straf, tot vermindering daarvan en tot verwerping van het beroep voor het overige.

2. Beoordeling van het tweede middel

   Voor onderzoek door de cassatierechter komen alleen in aanmerking middelen van cassatie als in de wet bedoeld. Als een zodanig middel kan slechts gelden een stellige en duidelijke klacht over de schending van een bepaalde rechtsregel en/of het verzuim van een toepasselijk vormvoorschrift door de rechter die de bestreden uitspraak heeft gewezen. De als middel aangeduide klacht voldoet niet aan dit vereiste, zodat zij onbesproken moet blijven.

3. Beoordeling van het eerste en het derde middel

   De middelen kunnen niet tot cassatie leiden. Dit behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de middelen niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.

4. Beoordeling van het vierde middel

   4.1. Het middel klaagt dat de redelijke termijn als bedoeld in art. 6, eerste lid, EVRM in de cassatiefase is overschreden omdat de stukken te laat door het Hof zijn ingezonden.

   4.2. Het middel is gegrond. Voorts doet de Hoge Raad uitspraak nadat meer dan twee jaren zijn verstreken na het instellen van het cassatieberoep. Een en ander brengt mee dat de redelijke termijn als bedoeld in art. 6, eerste lid, EVRM is overschreden. Dit moet leiden tot vermindering van de aan de verdachte opgelegde gevangenisstraf van 32 maanden.

5. Slotsom

   Nu de Hoge Raad geen grond aanwezig oordeelt waarop de bestreden uitspraak ambtshalve zou behoren te worden vernietigd, brengt hetgeen hiervoor is overwogen mee dat als volgt moet worden beslist.

6. Beslissing

   De Hoge Raad:

   vernietigt de bestreden uitspraak, maar uitsluitend wat betreft de duur van de opgelegde gevangenisstraf;

   vermindert deze in die zin dat deze 28 maanden beloopt;

   verwerpt het beroep voor het overige.

   Dit arrest is gewezen door de vice-president A.J.A. van Dorst als voorzitter, en de raadsheren J. de Hullu en Y. Buruma, in bijzijn van de waarnemend griffier E. Schnetz, en uitgesproken op 14 februari 2012.

   Nr. 09/04284

   Mr. Hofstee

   Zitting: 6 december 2011

   Conclusie inzake:

   [Verzoeker = verdachte]

1. Verzoeker is bij arrest van 6 oktober 2009 door het Gerechtshof te 's-Hertogenbosch wegens "Medeplegen van poging tot opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2, onder A, van de Opiumwet gegeven verbod", veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 32 maanden.

2. Namens verzoeker heeft mr. G. Meijers, advocaat te Amsterdam, vier middelen van cassatie voorgesteld.

3. Het eerste middel behelst de klacht dat het Hof het op zijn terechtzitting van 9 september 2008 gevoerde preliminaire verweer van de verdediging ten onrechte, althans ontoereikend gemotiveerd heeft afgewezen.

4. Alvorens over te gaan tot bespreking van het middel, schets ik kort en voor zover hier relevant de voorgeschiedenis.

5. Verzoeker is op 24 juli 2007 aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij de invoer van ruim 22 kilogram cocaïne vanuit de Dominicaanse Republiek. In de onderhavige zaak zijn reeds in de fase van eerste aanleg twee rechtshulpverzoeken met betrekking tot het horen van getuigen uitgegaan naar de Dominicaanse Republiek. Het eerste rechtshulpverzoek betrof het horen van [betrokkene 1] en [betrokkene 2]. Toen bleek dat de Dominicaanse autoriteiten openstonden voor inwilliging van een verzoek tot het horen van meer getuigen, is een tweede rechtshulpverzoek aan de Dominicaanse Republiek gedaan om een aantal andere getuigen te (doen) horen. Om dit tweede rechtshulpverzoek draait het in (de toelichting op) het middel. Ik maak een sprongetje naar de terechtzitting van de Rechtbank te Breda van 4 maart 2008. De voorzitter van de meervoudige strafkamer deelt mee, dat aan het tweede rechtshulpverzoek aan de Dominicaanse Republiek geen uitvoering is gegeven, waar tegenover de raadsman van verzoeker aanvoert dat verzoeker een belang heeft bij het uitvoering geven aan dat tweede rechtshulpverzoek. De Rechtbank onderschrijft het verdedigingsbelang bij het horen van de bedoelde getuigen, maar acht het niet aannemelijk dat deze getuigen binnen een aanvaardbare termijn kunnen worden gehoord. Daarom dient, aldus de Rechtbank, het belang van een voortvarende procesgang te prevaleren boven het verdedigingsbelang en de behandeling van de strafzaak tegen verzoeker niet te worden aangehouden. In haar vonnis van 21 maart 2008 (p. 7) overweegt de Rechtbank nog dat hoewel zij enkele dagen na sluiting van het onderzoek ter terechtzitting via de rechter-commissaris heeft vernomen dat volgens een e-mail van de liaison-officier in de Dominicaanse Republiek "er toestemming" is, zij op grond van hetgeen door haar daarvoor is overwogen in dat "vage bericht" geen reden ziet om het onderzoek te heropenen.

6. Op de terechtzitting van de Rechtbank van 4 maart 2008 staat voorts een aan de VS verzonden rechtshulpverzoek ter discussie. Uit de pleitnotitie van de raadsman van verzoeker, inhoudende het preliminaire verweer, maak ik op dat dit rechtshulpverzoek (evenals een ander, tweede, rechtshulpverzoek aan de VS) de persoon van [betrokkene 3] en het gebruik van een op diens naam staande creditcard betreft. Op...