Uitspraak Nº 05/740121-18. Rechtbank Gelderland, 2019-01-24
| ECLI | ECLI:NL:RBGEL:2019:245 |
| Date | 24 Enero 2019 |
| Docket Number | 05/740121-18 |
| Court | Rechtbank Gelderland (Neederland) |
RECHTBANK GELDERLAND
Team strafrecht
Zittingsplaats Arnhem
Parketnummer : 05/740121-18
Datum uitspraak : 24 januari 2019
Tegenspraak
vonnis van de meervoudige kamer
in de zaak van
de officier van justitie bij het arrondissementsparket Oost-Nederland
tegen
[verdachte]
geboren op [geboortedag 1] 1951 te [geboorteplaats 1] , wonende te [adres] , [woonplaats 1] ,
raadsman: mr. D. van der Beek, advocaat te Nijmegen.
Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 10 januari 2019.
Aan verdachte is ten laste gelegd dat:
hij op een of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2017 tot 1 december 2017 te Groesbeek, gemeente Berg en Dal, met [slachtoffer] , geboren op [geboortedatum 1] , die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, (telkens) buiten echt, een of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het meermalen,
althans éénmaal,
- met de han(den)/vinger(s) en/of (al dan niet stijve) penis aanraken en/of betasten van en/of wrijven over/op de vagina, althans schaamstreek, van die [slachtoffer] .
2. Overwegingen ten aanzien van het bewijs 1
Inleiding
Het onderzoek in deze zaak is in gang gezet na een informatief gesprek met [naam 1] , de moeder van het slachtoffer. Zij heeft verklaard dat [slachtoffer] tijdens een autorit plotseling vertelde dat opa, verdachte, altijd foto’s van haar maakte. Daarbij wees ze naar haar schaamstreek. Toen haar werd gevraagd waarvan, zei [slachtoffer] “tussen mijn benen”. [slachtoffer] is vervolgens door de politie verhoord. Daarbij heeft [slachtoffer] onder meer verteld dat zij foto’s van verdachte moest maken. Op de telefoon van verdachte zijn geen foto’s van [slachtoffer] aangetroffen, maar wel foto’s waarop verdachte is te zien met een ontblote buik en een ontbloot onderlichaam. Voornoemde handelingen zijn niet ten laste gelegd. Verdachte wordt - kort gezegd - verweten dat hij ontuchtige handelingen heeft gepleegd met [slachtoffer] , bestaande uit het aanraken van haar geslachtsdeel met zijn handen, vingers en penis.
Het standpunt van de officier van justitie
De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het ten laste gelegde feit.
Het standpunt van de verdediging
De raadsman heeft zich op het standpunt gesteld dat slechts bewezen kan worden dat verdachte eenmaal een ontuchtige handeling heeft gepleegd, door met zijn hand of vinger het geslachtsdeel van [slachtoffer] aan te raken. Niet kan worden bewezen dat verdachte op meer tijdstippen meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd. Ook kan niet worden bewezen dat verdachte met zijn penis het geslachtsdeel van [slachtoffer] heeft aangeraakt. Verder is onvoldoende aannemelijk dat verdachte ten aanzien van de ontuchtige handeling aan [slachtoffer] zou hebben gevraagd om dit geheim te houden en haar daartoe cadeaus zou hebben gegeven.
Beoordeling door de rechtbank
Aangifte en verklaring van [slachtoffer]
[naam 1] , de moeder van [slachtoffer] (geboren op [geboortedatum 1] ) heeft op 21 december 2017 aangifte gedaan van seksueel misbruik van haar dochter door verdachte, zijnde de opa van [slachtoffer] .2
Op 6 december 2017 is [slachtoffer] door een brigadier van de politie voorbereid op het studioverhoor. Op de vraag wat er precies met opa [verdachte] was, zei [slachtoffer] : “opa wil steeds naar mijn plasser kijken en wil steeds met zijn piemel bij mijn plasser”. Daarbij wees [slachtoffer] naar haar kruis.3
[slachtoffer] heeft tijdens een kindvriendelijk studioverhoor op 7 december 2017 onder meer verklaard dat “opa iets raars heeft gedaan”. “Hij wil graag hier kijken”, waarbij ze volgens de verbalisant tussen haar benen wees. [slachtoffer] heeft verklaard dat “hij haar daar ook met zijn piemel wil aanraken”. “Hij heeft heel vaak gekeken.” Dat vond volgens [slachtoffer] plaats “in de woonkamer van opa’s huis”. Ze gingen eerst even kletsen en dan deed opa de gordijnen dicht. Nadat de gordijnen dicht waren, deed [slachtoffer] haar broek en onderbroek tot op haar knieën, soms deed opa dit ook bij [slachtoffer] . Opa pakte dan een lamp en zette die lamp bij [slachtoffer] neer. Hij zette dan ook zijn bril op, dan kon hij het beter zien. [slachtoffer] heeft verklaard dat opa haar dan aanraakte met zijn handen “over het hele ding”, waarbij [slachtoffer] volgens de verbalisant naar haar vagina wees. “Het duurde wel heel lang”, zo verklaarde [slachtoffer] , “wel een minuut”. Nadat het was gebeurd, deed opa de gordijnen weer open en mocht ze een speelgoedje halen. [slachtoffer] heeft verklaard dat “opa ook een keer met zijn piemel aan haar plassertje heeft gevoeld”. Dit was op een vrijdag. [slachtoffer] wist dat nog, “omdat ze iedere dag aan mama vraagt welke dag het is”. Dit gebeurde volgens [slachtoffer] “in de woonkamer bij opa, voor de bank”. [slachtoffer] stond voor de bank en opa stond vlak voor haar. [slachtoffer] had haar handen op de schouders van opa liggen, opa’s buik raakte [slachtoffer] aan ter hoogte van haar borstbeen. Volgens de verbalisant wees [slachtoffer] daarbij haar borstbeen aan. “Opa hield met een hand zijn piemel vast en met diezelfde hand voelde hij ook aan haar plasser. De piemel was heel kort en er zaten veel haren op. Dat voelde kriebelig.” De laatste keer dat het gebeurde, was “niet deze maandag, maar die ervoor”. Van opa mocht [slachtoffer] het aan niemand vertellen, het was een geheim. Als ze het wel zou vertellen, zou hij boos worden.4
Verklaring van verdachte
Verdachte heeft verklaard dat hij één keer met zijn vinger aan het geslachtsdeel van [slachtoffer] heeft gezeten. Hij was met [slachtoffer] aan het spelen op de slaapkamer. Hij deed haar broekje een stukje omhoog en kwam toen met zijn vinger tegen haar geslachtsdeel aan.5 Verdachte heeft ontkend dat hij vaker ontuchtige handelingen bij [slachtoffer] heeft gepleegd. Voorts heeft hij ontkend dat hij met zijn penis het geslachtsdeel van [slachtoffer] heeft aangeraakt.
Bewijsminimum
Allereerst dient de rechtbank de vraag te beantwoorden of voldaan is aan het wettelijk bewijsminimum. Het wettelijk bewijsstelsel gaat ervan uit dat een strafbaar feit niet kan worden bewezen op grond van de verklaringen van één persoon, aldus artikel 342 tweede lid Wetboek van Strafvordering. De regel van het bewijsminimum houdt in dat er, naast het hoofdbewijsmiddel, nog minimaal één ander bewijsmiddel aanwezig moet zijn dat voldoende steun geeft aan dit hoofdbewijsmiddel. Of een bewijsmiddel al dan niet voldoende steun geeft, hangt af van het concrete geval.
In dit geval heeft verdachte een deels bekennende verklaring afgelegd. Hij heeft verklaard dat hij eenmaal een ontuchtige handeling heeft gepleegd bij [slachtoffer] , door met zijn vinger haar geslachtsdeel aan te raken. [slachtoffer] heeft echter verklaard dat de...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT