Uitspraak Nº 09/755154-10. Rechtbank Den Haag, 2015-06-12
| ECLI | ECLI:NL:RBDHA:2015:6733 |
| Docket Number | 09/755154-10 |
| Date | 12 Junio 2015 |
| Court | Rechtbank Den Haag (Neederland) |
Strafrecht
Meervoudige strafkamer
Parketnummer: 09/755154-10
Datum uitspraak: 12 juni 2015
Tegenspraak
Verkort vonnis
De rechtbank Den Haag heeft op grondslag van de tenlastelegging en naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting het navolgende vonnis gewezen in de zaak van de officier van justitie tegen de verdachte:
[verdachte],
geboren op 25 november 1953 te[geboorteplaats],
adres: [adres].
Het onderzoek is gehouden ter terechtzittingen van 17 april 2012, 15 juni 2012, 11 september 2012, 3 december 2012, 11 april 2013, 6 december 2013, 11 juli 2014, 4 februari 2015, 18 februari 2015 en de inhoudelijke terechtzittingen van 7, 8, 9, 13, 14, 17, 21 en 24 april 2015. Op 12 juni 2015 is het onderzoek gesloten en direct uitspraak gedaan.
De verdachte, bijgestaan door zijn raadsman mr. C.F. Korvinus, advocaat te Amsterdam, is ter terechtzittingen verschenen en gehoord.
De officier van justitie mr. M.M. Egberts heeft gerekwireerd tot bewezenverklaring van al hetgeen aan verdachte is ten laste gelegde. De officier van justitie heeft gevorderd dat verdachte wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van zes jaren, met aftrek van de tijd in voorarrest doorgebracht, openbaarmaking van het vonnis conform artikel 9 eerste lid sub b onder 3 van het Wetboek van Strafrecht (Sr) en verbeurdverklaring van alle op de lijst met in beslag genomen voorwerpen (beslaglijst, als bijlage II aan dit vonnis gehecht) vermelde goederen.
De officier van justitie heeft geconcludeerd tot gedeeltelijke toewijzing van de vordering van de benadeelde partij [Benadeelde partij 1] tot een bedrag van € 32.376,95, met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Ten aanzien van de vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij 2] heeft de officier van justitie geconcludeerd dat deze niet voor toewijzing in aanmerking komt. Tenslotte heeft de officier van justitie geconcludeerd tot gehele toewijzing van de vordering van de benadeelde partij ING Bank N.V., met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.
De officier van justitie heeft ter terechtzitting van 21 april 2015 medegedeeld dat hij voornemens is een ontnemingsvordering als bedoeld in artikel 36e Sr aanhangig te maken.
Aan verdachte is - na wijziging van de tenlastelegging ter terechtzitting - ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding. De tekst van de tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht. Deze bijlage maakt deel uit van dit vonnis.
Onder feit 1 wordt verdachte verweten dat hij zich al dan niet tezamen en vereniging met anderen heeft schuldig gemaakt aan (gewoonte)witwassen door twintig onroerende zaken die afkomstig waren van enig misdrijf te laten leveren en juridisch eigendom over te dragen of te verkrijgen, door uit misdrijf afkomstige huurpenningen te ontvangen voor deze onroerende zaken en door via zestien bankrekeningen op naam van derden geld te ontvangen en over te maken ten behoeve van deze onroerende zaken, terwijl de banktegoeden afkomstig waren van enig misdrijf.
Onder feit 2 wordt verdachte verweten dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan het al dan niet medeplegen van valsheid in geschrift met betrekking tot zes huurovereenkomsten en/of gebruik van die vervalste geschriften.
Onder feit 3 is aan verdachte ten laste gelegde dat hij zich al dan niet tezamen en in vereniging met anderen heeft schuldig gemaakt aan oplichting van een drietal banken door middel van zes hypotheekfraudes. Subsidiair is onder dit feit het al dan niet medeplegen van het gebruik van vervalste geschriften ten behoeve van het verkrijgen van hypotheken tenlastegelegd. Meer subsidiair is ten laste gelegd het (gewoonte)witwassen van geldbedragen en/of onroerende zaken waarop door de banken voormelde hypotheek zijn genomen.
Onder feit 4 gaat het om het al dan niet medeplegen van oplichting van [Benadeelde partij 1] en [slachtoffer 1], alsmede oplichting van rechtbank Assen.
Onder feit 5 is het medeplegen van poging tot oplichting van de rechtbank Rotterdam ten laste gelegd en subsidiair oplichting van die rechtbank.
Tot slot wordt verdachte onder feit 6 verweten dat hij zich al dan niet tezamen en in vereniging met anderen heeft schuldig gemaakt aan poging tot oplichting van [Slachtoffer 2], [slachtoffer 4] en [slachtoffer 3].
Op 7 april 2015 is door de verdediging preliminair verweer gevoerd, strekkende tot niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie. Bij beslissing van 8 april 2015 heeft de rechtbank alle door de verdediging gevoerde preliminaire verweren verworpen. Bij pleidooi heeft de verdediging gepersisteerd bij deze door haar gevoerde verweren.
Ten aanzien van de reeds preliminair gevoerde verweren – met uitzondering van het verweer ten aanzien van de geheimhoudersgesprekken in de zaak [Benadeelde partij 1] – overweegt de rechtbank overeenkomstig haar beslissing van 8 april 2015 als volgt.
De rechtbank stelt voorop dat het aan haar is om te beoordelen of sprake is van een vormverzuim en indien deze vraag bevestigend kan worden beantwoord, of hier enig rechtsgevolg aan moet worden verbonden. Hierbij dient het belang dat het geschonden vormschrift beoogd te beschermen te worden meegewogen, evenals de ernst van het verzuim en het nadeel dat daardoor wordt veroorzaakt. Vereist is dat de verdachte door het verzuim daadwerkelijk in zijn verdediging is geschaad.1
Wanneer het vormverzuim erin bestaat dat opsporingsambtenaren en/of het openbaar ministerie ernstig inbreuk hebben gemaakt op beginselen van een behoorlijke procesorde waardoor doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van de verdachte aan diens recht op een eerlijke behandeling van zijn zaak is tekortgedaan, kan de rechtbank vervolgens overgaan tot niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie .2
Niet-ontvankelijkverklaring van het openbaar ministerie ex artikel 359a Sv is evenwel slechts in zeer uitzonderlijke gevallen aan de orde.
Onrechtmatige stelselmatige observaties
De verdediging heeft zich aangesloten bij het verweer inhoudende dat onrechtmatige stelselmatige observaties hebben plaatsgevonden op 30 en 31 augustus 2010 vóórdat de officier van justitie op 1 september 2010 het opsporingsonderzoek “Citroen” tegen verdachte instelde. In het proces-verbaal wordt ook gemeld dat het een opsporingsonderzoek betreft in het kader van het RIEC. Voorts is aangevoerd dat nu zich van deze periode geen BOB stukken in het dossier bevinden, het voor de rechtbank en de verdediging onmogelijk is om gebruikte opsporingsmethoden te toetsen op rechtmatigheid. Dit onherstelbaar vormverzuim zou volgens de verdediging moeten leiden tot niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie.
De rechtbank is nog altijd van oordeel dat de op 30 en 31 augustus 2010 uitgevoerde observaties, gelet op de beperkte duur (een paar uur gedurende twee avonden) en de aard van de observatie (er is slechts één foto en één video in het openbaar gemaakt) niet als stelselmatig zijn aan te merken. Daarnaast kan uit het enkele gebruik van de term opsporingsonderzoek door de leider van het observatieteam, niet worden afgeleid dat toen sprake was van een opsporingsonderzoek in het kader van het RIEC. Naar het oordeel van de rechtbank is derhalve geen sprake geweest van het gestelde vormverzuim.
Aangeboden transactie aan [betrokkene 1] en [betrokkene 2]
De verdediging heeft bepleit dat de gang van zaken rond het aanbieden van de transacties aan [betrokkene 1] en [betrokkene 2] onrechtmatig is geweest, aangezien het openbaar ministerie deze personen onvoldoende heeft voorgelicht over de strekking van de door hen ondertekende stukken en hen onder druk heeft gezet. Over de gang van zaken met betrekking tot het krijgen van toestemming voor het aanbieden van deze transacties heeft de officier van justitie wisselend verklaard, waarmee hij zich schuldig heeft gemaakt aan meineed, aldus de verdediging. Het openbaar ministerie heeft op deze wijze een voorschot genomen op het beslag, ten nadele van de familie [familie naam verdachte].
Bij de beoordeling van dit verweer stelt de rechtbank voorop dat de officier van justitie de bevoegdheid toekomt om individuele zaken te beslissen over de wijze van vervolging. Eventuele onrechtmatigheden die hebben plaatsgevonden in de gang van zaken rond het aanbieden van een transactie aan [betrokkene 1] en [betrokkene 2], raken de belangen van de verdachten niet en kunnen niet leiden tot de conclusie dat de officier van justitie in de onderhavige vervolging niet ontvankelijk zou zijn.
De rechtbank heeft voorts met verbazing kennis genomen van het standpunt van de verdediging dat de officier van justitie zich zou hebben schuldig gemaakt aan meineed. Dit betreft een beschuldiging die niet lichtvaardig mag worden geuit. De rechtbank constateert dat deze beschuldiging op geen enkele wijze steun vindt in de gang van zaken rondom de mededelingen door de officier van justitie. De officier van justitie heeft afdoende toegelicht waarom hij in eerste instantie dacht dat ook deze transacties waren goedgekeurd door de Minister van Veiligheid en Justitie en dat hem nadien is gebleken dat zij slechts aan de Minister ter kennis zijn gebracht.
Voor zover de officier van justitie met zijn handelswijze een voorschot zou hebben genomen op enige beslissing rondom het beslag, leidt dit naar het oordeel van de rechtbank evenmin tot een vormverzuim dat moet leiden tot niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie.
Onrechtmatige inbeslagname en onvolledige teruggave van administratie
Volgens de verdediging is er in strijd met de daartoe geldende aanwijzing ongespecificeerd in beslag genomen en zijn diverse goederen niet geretourneerd aan verdachte waardoor hij in zijn verdedigingsbelangen is geschaad.
De rechtbank stelt vast dat de wijze waarop in dit onderzoek in beslag is genomen niet conform de aanwijzing inbeslagneming is geschied. Gelet op de omvang van het gelegde beslag, alsmede de staat...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT