Uitspraak Nº 19_226 en 19_227. Rechtbank Noord-Holland, 2019-09-18
| ECLI | ECLI:NL:RBNHO:2019:7792 |
| Docket Number | 19_226 en 19_227 |
| Date | 18 Septiembre 2019 |
| Court | Rechtbank Noord-Holland (Neederland) |
Zittingsplaats Alkmaar
Bestuursrecht
zaaknummers: HAA 19/226 (beroep) en HAA 19/227 (voorlopige voorziening)
uitspraak van de voorzieningenrechter van 18 september 2019 op het beroep en het verzoek om voorlopige voorziening in de zaak tussen
(gemachtigde: ing. J.E. Alsema),
en
(gemachtigden: mr. A. Wester en R. Klaassen).
Als derde-partij heeft aan het geding deelgenomen: de woningstichting Stichting van Alkmaer voor wonen, te Alkmaar
(gemachtigden: mr. H.J. van Hauw en mr. F.W. Horstman).
Bij besluit van 19 juni 2018 (het primaire besluit) heeft verweerder omgevingsvergunning verleend aan derde-partij voor het oprichten van 35 appartementen en een kantoor en voor het kappen van een plataan op het perceel aan [adres 1] tot en met [adres 2] .
Bij besluit van 18 december 2018 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiseres ongegrond verklaard.
Eiseres heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Zij heeft verder de voorzieningenrechter verzocht om een voorlopige voorziening te treffen.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 26 maart 2019. Namens eiseres zijn verschenen ing. J.E. Alsema en [naam 1] . Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door voornoemde gemachtigden. Namens derde-partij zijn verschenen [naam 2] en [naam 3] , bijgestaan door voornoemde gemachtigden.
Bij tussenbeslissing van 18 april 2019 heeft de voorzieningenrechter het onderzoek heropend, teneinde verweerder nadere vragen te stellen.
Bij brief van 3 mei 2019 heeft verweerder de gestelde vragen beantwoord. Bij besluit van 3 mei 2019 heeft verweerder tekening “T-01.A, situatie nieuw, 3 mei 2019” aan het bestreden besluit toegevoegd, onder gelijktijdige intrekking van het bij dat besluit behorende tekening “T-01, Situatie nieuw, 21 september 2017”.
Verzoekers en derde-partij hebben hierop gereageerd.
Nadat geen van partijen desgevraagd heeft aangegeven op een nadere zitting te willen worden gehoord, heeft de rechtbank het onderzoek bij brief van 24 juni 2019 gesloten.
Bij brief van 2 augustus 2019 heeft de voorzieningenrechter de termijn voor het doen van uitspraak verlengd.
1. Na sluiting van het onderzoek is de voorzieningenrechter tot de conclusie gekomen dat nader onderzoek niet kan bijdragen aan de beoordeling van de zaak. De voorzieningenrechter doet daarom op grond van artikel 8:86 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) niet alleen uitspraak op het verzoek om voorlopige voorziening, maar ook op het beroep.
Het plan voorziet in realisatie van een bouwwerk van zes verdiepingen met daarin
35 appartementen en op de begane grond een kantoor. Het plan voorziet voorts in de kap van één plataan. Deze staat op de plek waar het bouwwerk is beoogd.
Ter zitting is door eiseres bevestigd, hetgeen ook in het beroepschrift was aangegeven, dat het geschil niet (langer) ziet op de kap van de plataan. De beoordeling van de voorzieningenrechter beperkt zich dan ook tot de omgevingsvergunning voor zover daarbij toestemming is verleend voor de bouw van het appartementencomplex met kantoorruimte.
3. De voorzieningenrechter stelt vast, hetgeen tussen partijen ook niet in geschil is, dat het beoogde bouwwerk zowel voor wat betreft de activiteit bouwen als voor de activiteit gebruik in strijd is met regels van de bestemmingen “Wonen” en “Verkeer-Verblijfsgebied” van het bestemmingsplan “Overdie, Omval en bedrijventerrein Oudorp”. Het beoogde bouwwerk is deels voorzien buiten het bouwvlak en het overschrijdt de toegestane bouwhoogte van 15 meter. Het gebruik van de begane grond als kantoor is voorts niet in overeenstemming met de op de gronden rustende woonbestemming.
4. Om het bouwplan niettemin mogelijk te maken, heeft verweerder toepassing gegeven aan artikel 2.12, tweede lid, onder a, sub 2, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo), bezien in samenhang met artikel 4, eerste en negende lid, van Bijlage II bij het Besluit omgevingsrecht (Bor). Volgens verweerder is het project niet in strijd met een goede ruimtelijke ordening en bestaan er ook overigens geen belemmeringen om aan het plan mee te werken.
5. Ter zitting heeft eiseres bevestigd dat zij – en naar het oordeel van de voorzieningenrechter ook terecht – niet langer betwist dat verweerder bevoegd was om met toepassing van artikel 2.12, tweede lid, onder a, sub 2 van de Wabo en artikel 4, eerste en negende lid, van Bijlage II bij het Bor omgevingsvergunning te verlenen.
Eiseres stelt dat het bouwwerk blijkens de bij de vergunning behorende bouwtekeningen op slechts 4,40 meter en daarmee te dicht op de Koelmalaan wordt gesitueerd, als gevolg waarvan sprake zal zijn van een verkeersonveilige situatie voor auto en fietser. Zij vind daarvoor steun in de publicaties “duurzaam veilig” van het SWOV. Gecombineerd met een toename van het aantal verkeersbewegingen ontstaat een onacceptabele situatie.
Verweerder heeft ter zitting aangegeven dat uit nieuwe berekeningen blijkt dat de afstand tussen de rooilijn van het bouwwerk en de rand van de rijbaan van de Koelmalaan geen 6 meter maar 5,85 meter bedraagt. Verweerder heeft naar het oordeel van de rechtbank afdoende gemotiveerd dat (ook) bij deze afstand, gelet ook op de plaatsing van het bouwwerk in de schuinte van de weg, geen sprake is van een verkeersonveilige situatie nu het zicht vanuit de Koelmalaan op verkeer vanuit de Camphuysenstraat en het zicht vanuit de Camphuysenstraat op verkeer op de Koelmalaan voldoende is gewaarborgd. Daarbij is van belang dat een voertuig dat vanuit de Camphuysenstraat de Koelmalaan wil oprijden, voor verkeer vanuit de Koelmalaan zichtbaar is omdat het voertuig op dat moment het bouwwerk reeds is gepasseerd, en van een gelijkwaardige kruising...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT