Uitspraak Nº 201800810/1/A2. Raad van State, 2018-09-19

• ECLI: ECLI:NL:RVS:2018:3031
• Docket Number: 201800810/1/A2
• Date: 19 Septiembre 2018
• Court: Council of State (Netherlands)

201800810/1/A2.

Datum uitspraak: 19 september 2018

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellant], wonend te [woonplaats],

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland van 20 december 2017 in zaak nr. 16/5414 in het geding tussen:

[appellant]

en

de Belastingdienst/Toeslagen.

Procesverloop

Bij besluit van 8 juni 2015 heeft de Belastingdienst/Toeslagen een verzoek van [appellant] om een persoonlijke betalingsregeling voor het terugbetalen van te veel ontvangen kinderopvangtoeslag afgewezen.

Bij besluit van 31 oktober 2016 heeft de Belastingdienst/Toeslagen het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 20 december 2017 heeft de rechtbank het door [appellant] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft [appellant] hoger beroep ingesteld.

De Belastingdienst/Toeslagen heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 10 september 2018, waar [appellant], vertegenwoordigd door mr. D. Gürses, advocaat te Utrecht, en de Belastingdienst/Toeslagen, vertegenwoordigd door drs. J.G.C. van de Werken, zijn verschenen.

Overwegingen

Achtergrond en besluitvorming

1. [appellant] heeft in 2009 kinderopvangtoeslag aangevraagd en voor de jaren 2008 tot en met 2011 voorschotten kinderopvangtoeslag ontvangen. In maart 2011 heeft de Belastingdienst/Toeslagen vastgesteld dat hij voor die jaren geen recht heeft op kinderopvangtoeslag, omdat hij niet heeft aangetoond kosten van kinderopvang te hebben gehad. Bij uitspraak van 21 januari 2015, ECLI:NL:RVS:2015:118, heeft de Afdeling geoordeeld dat de Belastingdienst/Toeslagen de voorschotten terecht heeft vastgesteld op nihil. Voorts is een door [appellant] ingediend verzoek om die nihilstelling te herzien door de Belastingdienst/Toeslagen afgewezen. Thans is daarom niet langer in geschil dat [appellant] de reeds ontvangen voorschotten dient terug te betalen.

2. Aangezien [appellant] financieel niet in staat is het terug te betalen bedrag in één keer te voldoen, heeft hij de Belastingdienst/Toeslagen verzocht om een persoonlijke betalingsregeling gebaseerd op zijn betalingscapaciteit. De dienst heeft dat verzoek afgewezen, omdat het ontstaan van de terugvordering is te wijten aan grove schuld van [appellant]. Hij heeft, hoewel daartoe meermaals in de gelegenheid te zijn gesteld, niet met bankafschriften aangetoond dat hij een eigen bijdrage...