Uitspraak Nº AWB 15/20966. Rechtbank Den Haag, 2016-11-23

• ECLI: ECLI:NL:RBDHA:2016:15019
• Date: 23 Noviembre 2016
• Docket Number: AWB 15/20966
• Court: Rechtbank Den Haag (Neederland)

RECHTBANK DEN HAAG

Zittingsplaats Utrecht

Bestuursrecht

zaaknummer: AWB 15/20966

uitspraak van de meervoudige kamer van 23 november 2016 in de zaak tussen [eiser] , geboren op [1984] , van Turkse nationaliteit, eiser,

(gemachtigde: mr. F.K.H. Blom),

en

de Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, verweerder

(gemachtigde: mr. T. Boekholt).

Procesverloop

Bij besluit van 23 juni 2015 (het primaire besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiser van 29 april 2015 tot het verlenen van een verblijfsvergunning op grond van richtlijn 2003/109/EG van de Raad van 25 november 2003 betreffende de status van langdurig ingezeten onderdanen van derde landen (Richtlijn) of een verblijfsvergunning regulier voor onbepaalde tijd, afgewezen. Daarbij heeft verweerder ambtshalve besloten dat eiser niet in aanmerking komt voor een verlenging van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd, nu eiser niet meer over een dergelijke verblijfsvergunning beschikt.

Bij besluit van 24 november 2015 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.

Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 30 juni 2016. Eiser is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.

Overwegingen

1. De rechtbank stelt ter bepaling van de omvang van het geschil vast dat eiser ter zitting heeft toegelicht dat het beroep zich slechts richt tegen afwijzing van de aanvraag van de verblijfsvergunning regulier voor onbepaalde tijd op nationale gronden.

Tussen partijen is niet in geschil dat eiser niet voldoet aan de voorwaarden voor een verblijfsvergunning regulier op grond van de Richtlijn. Eiser betwist evenmin de ambtshalve afwijzing van de verlenging van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd.

2. De rechtbank neemt de volgende, door partijen niet betwiste, feiten als vaststaand aan.

2.1.

Eiser is Nederland op 28 augustus 2002 op legale wijze binnengekomen.

2.2.

Eiser heeft respectievelijk van 1 september 2002 tot 31 augustus 2005 en van 7 oktober 2005 tot 16 juli 2009 beschikt over een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd onder de beperking ‘studie aan hoger onderwijs’.

2.3.

Van 16 juli 2009 tot 2 februari 2011 heeft eiser beschikt over een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd onder de beperking ‘verblijf bij partner [A] ’. Bij besluit van 16 juli 2012 heeft verweerder deze verblijfsvergunning met ingang van 2 februari 2011 ingetrokken vanwege het beëindigen van de relatie. Eiser heeft daartegen geen rechtsmiddel aangewend.

2.4.

Op 3 november 2011 heeft eiser een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor onbepaalde tijd en een aanvraag tot verlenging van de geldigheidsduur van de aan hem verleende verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd onder de beperking ‘verblijf bij partner [A] ’ ingediend.
Bij besluit van 16 juli 2012 heeft verweerder de aanvragen afgewezen.
Bij besluit van 24 augustus 2012 heeft verweerder het bezwaar tegen de afwijzing van de aanvraag tot het verlenen van de verblijfsvergunning regulier voor onbepaalde tijd, ongegrond verklaard. Bij besluit van 14 mei 2013 heeft verweerder de motivering van het besluit van 24 augustus 2012 aangevuld. Hiertegen heeft eiser beroep ingesteld.

2.4.1.

Bij uitspraak van 7 maart 2014 (AWB 12/30754 en AWB 12/30755) heeft deze rechtbank en zittingsplaats onder meer het beroep gegrond verklaard, de besluiten van 24 augustus 2012 en 14 mei 2013 vernietigd en verweerder opgedragen een nieuw besluit te nemen, waaruit blijkt dat verweerder zich ervan heeft vergewist of eiser als werkzoekende of werknemer in de zin van het besluit van de Associatieraad van 19 september 1980 betreffende de ontwikkeling van de associatie tussen de Europese Economische Gemeenschap en de Republiek Turkije (Besluit 1/80) dient te worden aangemerkt. Tegen deze uitspraak is hoger beroep ingesteld.

2.4.2.

Bij besluit van 10 oktober 2014 heeft verweerder het bezwaar tegen het besluit van 16 juli 2012 opnieuw ongegrond verklaard. De rechtbank heeft het beroep tegen het besluit van 10 oktober 2014 doorgezonden naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS).

2.4.3.

Bij uitspraak van 10 april 2015 (ECLI:NL:RVS:2015:1229), voor zover hier van belang, heeft de ABRvS de uitspraak van 7 maart 2014 van deze rechtbank en zittingsplaats bevestigd. Ook heeft de ABRvS het beroep tegen het besluit van 10 oktober 2014, voor zover het betreft de afwijzing van de aanvraag om verlening van een verblijfsvergunning regulier voor onbepaalde tijd, ongegrond verklaard.

2.5.

Bij besluit van 25 oktober 2013 heeft verweerder de aanvraag van eiser om wijziging van de beperking van zijn verblijfsvergunning in ‘het verrichten van arbeid als zelfstandige’, afgewezen. Bij besluit van 25 juli 2014 heeft verweerder het bezwaar ongegrond verklaard. Hiertegen heeft eiser beroep ingesteld.

2.5.1.

Bij uitspraak van 9 januari 2015 heeft deze rechtbank en zittingsplaats (AWB 14/19414) het beroep gegrond verklaard en het besluit van 25 juli 2014 vernietigd, omdat verweerder ten onrechte niet heeft beoordeeld of eiser rechten kan ontlenen aan Besluit 1/80. Hiertegen hebben partijen hoger beroep ingesteld.

2.5.2.

Bij uitspraak van 30 april 2015 (ECLI:NL:RVS:2015:1475) heeft de ABRvS het hoger beroep van eiser ongegrond verklaard, het hoger beroep van verweerder gegrond verklaard, de uitspraak van 9 januari 2015 van deze rechtbank en zittingsplaats vernietigd en het beroep tegen het besluit op bezwaar van 25 juli 2014 ongegrond verklaard.

2.6.

Op 29 april 2015 heeft eiser de onderhavige aanvraag ingediend.

3. Verweerder heeft de aanvraag van eiser afgewezen vanwege de omstandigheid

dat eiser niet voldoet aan de voorwaarden als neergelegd in artikel 21 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw). Immers, eiser heeft...