Uitspraak Nº AWB 18/7678. Rechtbank Den Haag, 2020-04-08
| ECLI | ECLI:NL:RBDHA:2020:3360 |
| Date | 08 Abril 2020 |
| Docket Number | AWB 18/7678 |
| Court | Rechtbank Den Haag (Neederland) |
Zittingsplaats Haarlem
Bestuursrecht
zaaknummer: AWB 18/7678
uitspraak van de enkelvoudige kamer voor vreemdelingenzaken van 8 april 2020 in de zaak tussen
geboren op [geboortedatum] , van Armeense nationaliteit,
eiseres,
(gemachtigde: mr. A.W.J. van der Meer, advocaat te Dordrecht),
en
(gemachtigde: mr. M. van Nijnatten, werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst).
Bij besluit van 11 mei 2016 (het primaire besluit) heeft verweerder de aanvraag van eiseres tot uitstel van vertrek op grond van artikel 64 van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) afgewezen.
Bij besluit van 12 oktober 2018 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiseres ongegrond verklaard.
Eiseres heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Bij de aanvullende beroepsgronden van 14 november 2018 en 29 november 2018 heeft eiseres nieuwe medische stukken (te weten een rapport van Kouwenhoven en Oomens) overgelegd op grond waarvan verweerder aanleiding heeft gezien het Bureau Medische Advisering (BMA) om een aanvullend advies te vragen.
Het BMA heeft op 12 september 2019 een aanvullend BMA-advies uitgebracht.
Op 3 januari 2020 heeft eiseres aanvullende gronden ingediend.
Verweerder heeft op 17 januari 2020 een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 21 januari 2020. Eiseres is verschenen, bijgestaan door haar gemachtigde. Als tolk is verschenen [naam tolk] . Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.
De rechtbank heeft het onderzoek op 22 januari 2020 heropend en verweerder om een nadere reactie gevraagd. Op 24 januari 2020 heeft verweerder een reactie gegeven, waarop de rechtbank eiseres op 29 januari 2020 in de gelegenheid heeft gesteld te reageren. Dit heeft eiseres op 10 februari 2020 gedaan. Daarop heeft de rechtbank verweerder nog in de gelegenheid gesteld een reactie op de standpunten van eiseres te geven. Dat heeft verweerder op 18 februari 2020 gedaan. Op 3 maart 2020 heeft de rechtbank aan partijen meegedeeld dat het onderzoek gesloten kan worden, tenzij één van de partijen een nadere zitting wenst. Verweerder heeft op 5 maart 2020 toestemming gegeven het onderzoek te sluiten, eiseres heeft hier op 10 maart 2020 ook toestemming voor gegeven en heeft ook nog een laatste reactie gegeven. De rechtbank heeft daarop het onderzoek op 26 maart 2020 gesloten, zonder nadere zitting.
1. Op grond van artikel 64 Vw, voor zover van belang, blijft uitzetting achterwege zolang het gelet op de gezondheidstoestand van de vreemdeling niet verantwoord is om te reizen.
2. Volgens paragraaf A3/7.1 van de Vreemdelingencirculaire 2000 (Vc), voor zover van belang, verleent verweerder uitstel van vertrek in twee gevallen. Ten eerste als het BMA adviseert dat de vreemdeling vanwege zijn gezondheidssituatie niet kan reizen. Ten tweede als sprake is van een reëel risico op schending van artikel 3 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM). Dit kan het geval zijn als het BMA adviseert dat het achterwege blijven van de medische behandeling naar alle waarschijnlijkheid zal leiden tot een medische noodsituatie en de noodzakelijke medische behandeling in het land van herkomst niet beschikbaar of aantoonbaar niet toegankelijk is.
3. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (De Afdeling) heeft in haar jurisprudentie (zie de uitspraak van de Afdeling van 28 september 2017, ECLI:NL:RVS:2017:2628) naar aanleiding van het arrest van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, 13 december 2016 (ECLI:CE:ECHR:2016:1213JUD00417381, het arrest Paposhvili) geoordeeld dat een schending van artikel 3 EVRM zoals hiervoor bedoeld zich voordoet indien er gewichtige redenen zijn om aan te nemen dat bij uitzetting een reëel risico bestaat op een ernstige, snelle en onomkeerbare achteruitgang in de gezondheid, resulterend in een intens lijden of een significante vermindering van de levensverwachting, door de afwezigheid van adequate behandeling in het land van herkomst of gebrek aan toegang tot een dergelijke behandeling. De Afdeling acht de wijze van beoordeling van het BMA in overeenstemming met het arrest Paposhvili. Ook heeft de Afdeling geoordeeld dat de bewijslast bij de vreemdeling ligt (zie bijvoorbeeld de uitspraak van de Afdeling van 21 februari 2019, ECLI:NL:RVS:2019:571).
4. Daarnaast blijkt uit vaste jurisprudentie van de Afdeling (zie bijvoorbeeld de uitspraak van 3 november 2017, ECLI:NL:RVS:2017:2984) dat verweerder adviezen van het BMA als deskundigenadviezen aan zijn besluitvorming ten grondslag mag leggen. Als de vreemdeling geen contra-expertise overlegt, strekt de door de bestuursrechter te verrichten toetsing niet verder dan de beoordeling naar aanleiding van de beroepsgronden of verweerder zich gelet op artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) ervan heeft vergewist dat dit advies naar wijze van totstandkoming zorgvuldig en naar inhoud inzichtelijk en concludent is.
De feiten
5. De rechtbank betrekt bij de beoordeling de feiten zoals die volgen uit het BMA-advies van 12 september 2019. Eiseres lijdt aan PTSS, depressie en psychotische verschijnselen in de vorm van een stem die in hallucinaties opdrachten geeft. Verder heeft eiseres pijnklachten door het hele lichaam en met name aan de linkerzijde. Ter behandeling van deze klachten krijgt eiseres consulten van de huisarts, narratieve expositie-therapie (NET) en maandelijkse gespreken bij een casemanager van een GGZ-instelling. Als medicatie krijgt zij olanzapine, ferrofumaraat, metronidazol, pantoprazol, diclofenac en macrogol...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT