Uitspraak Nº AWB 19/5302 AWB1 19/5762. Rechtbank Den Haag, 2020-11-18
| ECLI | ECLI:NL:RBDHA:2020:12792 |
| Date | 18 Noviembre 2020 |
| Docket Number | AWB 19/5302 AWB1 19/5762 |
| Court | Rechtbank Den Haag (Neederland) |
Zittingsplaats Haarlem
Bestuursrecht
zaaknummers: AWB 19/5302 (beroep)
AWB 19/5762 (voorlopige voorziening)
uitspraak van de meervoudige kamer voor vreemdelingenzaken en de voorzieningenrechter van 18 november 2020 in de zaak tussen
[eiseres 1] , handelend onder de naam: [eiseres 2],
eiseres, verzoekster,
hierna te noemen eiseres,
gemachtigde: mr. C.R. Jansen,
en
verweerder,
gemachtigde: mr. B.M. Kristel, werkzaam bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst.
Bij besluit van 12 oktober 2018 (het primaire besluit) heeft verweerder de erkenning van eiseres als referent ingetrokken met ingang van 13 oktober 2018. Tegen dit besluit heeft eiseres bezwaar gemaakt. Voorts heeft eiseres bij wijze van een voorlopige voorziening om schorsing van het primaire besluit verzocht. Bij uitspraak van 14 december 20181 heeft de voorzieningenrechter van deze rechtbank en zittingsplaats dit verzoek toegewezen.
Bij besluit van 3 juli 2019 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van eiseres ongegrond verklaard.
Eiseres heeft per brief van 4 juli 2019, ontvangen op 10 juli 2019, beroep ingesteld tegen het niet tijdig beslissen op haar bezwaar.
Eiseres heeft de voorzieningenrechter verzocht om een voorlopige voorziening te treffen.
Zij verzoekt de voorzieningenrechter om het bestreden besluit te schorsen.
Verweerder heeft op 16 maart 2020 een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 25 augustus 2020. Eiseres is verschenen, bijgestaan door haar gemachtigde. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.
Ingevolge artikel 6:20, derde lid, van de Algemene wet bestuursrecht2 wordt het beroep van eiseres geacht mede te zijn gericht tegen het bestreden besluit. De rechtbank stelt echter vast dat het beroep niet-tijdig, gedateerd 4 juli 2020, is ontvangen op 10 juli 2020. Nu het beroep is ingesteld nadat het bestreden besluit was genomen, zal het beroep niet-ontvankelijk worden verklaard.
Er is geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.
Ten aanzien van het beroep voor zover betrekking hebbend op het bestreden besluit
Feiten
Eiseres heeft op 25 juni 2012 een convenant gesloten met verweerder en is vanaf 1 juni 2013 erkend referent geworden voor de categorie ‘uitwisseling’. Eiseres verzorgde tot aan het moment van intrekking van de erkenning de plaatsing van au pairs bij gastgezinnen in Nederland.
Besluitvorming verweerder
Verweerder heeft eiseres bij brief van 29 januari 2014 een waarschuwing gegeven voor overtreding van de informatieplicht. Bij besluit van 12 oktober 2015 heeft verweerder aan eiseres een boete opgelegd van € 3000,- voor het overtreden van de zorgplicht. Dit besluit staat in rechte vast.
Bij brief van 17 juli 2018 heeft verweerder eiseres geïnformeerd over het voornemen om haar erkenning als referent in te trekken. Op 26 juli 2018 heeft eiseres haar zienswijze daarop gegeven en op 20 september 2018 is zij daarover gehoord.
Verweerder heeft vervolgens het primaire besluit genomen. Tegen dit besluit heeft eiseres bezwaar gemaakt. Eiseres is op 24 januari 2019 gehoord. Verweerder heeft vervolgens het bestreden besluit genomen.
Verweerder heeft de erkenning van eiseres als referent ingetrokken op grond van artikel 2g, onder b en c van de Vreemdelingenwet 20003. Daaraan heeft verweerder ten grondslag gelegd dat eiseres geen adequate invulling heeft gegeven aan haar zorg- en informatieplicht en evenmin voldoende uitvoering heeft gegeven aan het uitwisselingsprogramma, waardoor zij niet meer als referent betrouwbaar wordt geacht. Daarbij heeft verweerder tevens betrokken dat eiseres eerder een waarschuwing heeft gehad en een boete opgelegd heeft gekregen wegens schending van de zorgplicht.
Zorgvuldigheidsbeginsel geschonden?
3. Eiseres voert aan dat het onderzoek van verweerder onzorgvuldig is geweest. Er zijn geen onderliggende rapporten en stukken ter onderbouwing van het bestreden besluit. Onduidelijk is of verweerder een eigen onderzoek heeft verricht en op welke wijze alle door verweerder in het besluit aangehaalde gevallen zijn onderzocht. Voor zover er wel onderzoeksrapporten en onderliggende stukken zijn, zijn die niet in het dossier gevoegd. Hierdoor mist het besluit een deugdelijke motivering. Evenmin is gebleken dat het onderzoek is gedaan door een met handhavingstaken belaste ambtenaar of een opsporingsambtenaar en of de rapporten op ambtseed of ambtsbelofte zijn opgemaakt. Tot slot is niet gebleken dat in de aangehaalde gevallen alle betrokkenen (de au pairs, de gastgezinnen en eiseres) zijn gehoord.
De beroepsgrond slaagt niet. Verweerder heeft in het voornemen tot intrekking van de erkenning als referent en in het primaire besluit per zaak uiteengezet welke informatie niet of te laat is gemeld en in hoeverre niet is voldaan aan een verplichting. Verweerder heeft ter zitting onbetwist verklaard dat de onderliggende stukken, waaronder de meldingen, in de dossiers van de desbetreffende au pairs zitten. Dat deze stukken niet ook in het dossier van eiseres zijn gevoegd, maakt het onderzoek van verweerder niet onzorgvuldig, noch het bestreden besluit ondeugdelijk gemotiveerd. Het gaat immers om informatie waar eiseres bekend mee is (eigen meldingen) en om feiten die zij niet inhoudelijk heeft betwist.
Het betoog van eiseres, dat het onderzoek niet door de juiste ambtenaren is gedaan en de rapporten niet op ambtseed of ambtsbelofte zijn opgemaakt, kan niet tot vernietiging van het bestreden besluit leiden. Verweerder wijst met betrekking tot de bevoegde ambtenaren terecht op artikel 47a Vw. Er bestaat voorts geen wettelijke verplichting om aan de intrekking een op ambtseed of -belofte opgemaakt rapport ten grondslag te leggen. Voor zover eiseres stelt dat niet alle betrokkenen zijn gehoord, is de rechtbank van oordeel dat eiseres hierdoor niet in haar verdedigingsbelang is geschaad. Zij is immers zelf zowel naar aanleiding van haar zienswijze op het voornemen tot intrekking als in de bezwaarfase van deze procedure gehoord.
Schending informatie- en zorgplicht & uitvoering gegeven aan het uitwisselingsprogramma?
4. Eiseres voert aan dat zij haar informatie- en zorgplicht niet heeft geschonden, althans dat zij niet verwijtbaar heeft gehandeld. Daartoe brengt zij het volgende naar voren.
Eiseres benadrukt dat het bewust aan referenten is overgelaten om naar eigen inzicht invulling te geven aan de zorgplicht. Eiseres heeft daartoe een protocol opgesteld (het au pair programma), wat zij volgt in de selectie en begeleiding van haar au pairs en gastgezinnen. Eiseres heeft contact met de au pairs en de gezinnen onderhouden per mail, via persoonlijke evaluaties, tijdens de verplichte uitstapjes en extra evaluaties via Skype en mail. Daarmee voldoet zij aan de zorgplicht. Ten aanzien van de informatieplicht voert eiseres aan dat zij altijd alle informatie zo volledig mogelijk en zo tijdig mogelijk heeft verstrekt. Voor zover binnen de praktijk van eiseres sprake is geweest van enkele gevallen van een te late melding, lagen deze buiten de invloedssfeer van eiseres. Ondanks de zorg en het contact dat eiseres heeft onderhouden, zijn de wijzigingen in de betreffende situaties immers steeds onjuist of te laat doorgegeven door het betreffende gastgezin en/of de au pair. Eiseres heeft dit in bezwaar aangetoond, maar verweerder heeft die onderbouwing niet bij het bestreden besluit betrokken. Ook heeft verweerder ten onrechte geen waarde gehecht aan de gewijzigde uitwisselingsprogramma’s. Dat eiseres zich niet aan het programma heeft gehouden, omdat geen au pair uitstapjes zouden zijn georganiseerd, is...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT