Uitspraak Nº AWB- 21_2918. Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 2022-06-21
| ECLI | ECLI:NL:RBZWB:2022:3283 |
| Docket Number | AWB- 21_2918 |
| Date | 21 Junio 2022 |
| Court | Rechtbank Zeeland-West-Brabant (Neederland) |
Zittingsplaats Breda
Bestuursrecht
zaaknummer: BRE 21/2918 WABOA
gemachtigde: mr. M.J. Smaling,
en
het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Bergen op Zoom, verweerder.
Als derde-partij heeft aan het geding deelgenomen:
[naam vergunninghouder] , te [plaatsnaam 1] (vergunninghouder).
In het besluit van 17 november 2020 (primaire besluit) heeft het college een omgevingsvergunning verleend voor het (ver)bouwen van een bouwwerk alsmede het maken of veranderen van een uitweg op het perceel aan de [adres 1] 35 te [plaatsnaam 1] .
In het besluit van 11 juni 2021 (bestreden besluit) heeft het college, onder verwijzing naar de inhoud van het advies van de Adviescommissie voor de bezwaarschriften [plaatsnaam 2] (hierna: adviescommissie), het bezwaar van eiser tegen het primaire besluit ongegrond verklaard.
Eiser heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
Het college heeft een verweerschrift ingediend.
Eiser heeft in een brief op het verweerschrift gereageerd.
Het college heeft vervolgens op de brief van eiser gereageerd.
Het beroep is besproken op de zitting van de rechtbank op 10 mei 2022.
Hierbij waren aanwezig eiser, zijn gemachtigde, eisers echtgenote, [naam echtgenote] , en vergunninghouder. Namens het college is niemand verschenen.
Feiten
Op 17 november 2020 heeft het college aan vergunninghouder een omgevingsvergunning verleend voor het (ver)bouwen van een bouwwerk op zijn perceel. Het college heeft medewerking verleend aan het bouwplan op grond van het in het bestemmingsplan ‘ [naam bestemmingsplan 1] ’ opgenomen overgangsrecht.
Het bouwplan behelst het deels vernieuwen en veranderen van een bestaande schuur onder meer ten behoeve van het stallen van paarden, waarbij de funderingsconstructie, drie van de vier bestaande buitenmuren en één stalen spantconstructie gehandhaafd blijven.
De bestaande schuur is destijds met een bouwvergunning gebouwd. Volgens de op 1 januari 1985 verleende bouwvergunning is vergunning verleend voor een werktuigloods.
De schuur is gebouwd voor de onherroepelijke planologische wijziging van het perceel (op 18 december 2013) en is als zodanig opgenomen in het bestemmingsplan. Het bestaande woonhuis en de schuur zijn gelegen op hetzelfde perceel, op gronden die in het geldende (onherroepelijke) bestemmingsplan ‘ [naam bestemmingsplan 1] ’ de bestemming ‘Wonen-2’ hebben.
Vergunninghouder is voornemens om maximaal twee paarden in de schuur te stallen. Er komen twee paardenboxen in de schuur. Daarnaast komt er een hobbyruimte in de schuur, met een gedeelte van een zwembad, tafeltennistafel en biljarttafel.
Eiser is eigenaar van het naast (achter) het perceel van vergunninghouder gelegen perceel [naam perceel] . De zijmuur van de schuur staat op de perceelsgrens. Het perceel is gelegen in een gebied waarvoor het bestemmingsplan ‘ [naam bestemmingsplan 2] ’ is vastgesteld en welk plan inmiddels onherroepelijk in werking is getreden. Volgens de bij dit bestemmingsplan behorende plankaart heeft het perceel de bestemming ‘Wonen’.
Eiser is voornemens om een nieuwbouwwoning op zijn perceel te realiseren. Hij is door het college aangemerkt als belanghebbende bij het besluit tot het verlenen van een omgevingsvergunning.
Eiser heeft bezwaar gemaakt tegen het besluit om de omgevingsvergunning te verlenen.
De adviescommissie heeft het college geadviseerd om de bezwaren ongegrond te verklaren en het bestreden besluit in stand te laten.
Het college is van mening dat er geen redenen aanwezig zijn om het advies van de adviescommissie te passeren. Het college besluit daarom, onder verwijzing naar de inhoud van het advies van de adviescommissie, om het bezwaarschrift van eiser ongegrond te verklaren.
Omvang van het geding
2. Aan de orde is de vraag of het college terecht een omgevingsvergunning voor het (ver)bouwen van een schuur op het perceel [adres 2] 35 te [plaatsnaam 1] heeft verleend.
Wettelijk kader
3. De van toepassing zijnde wettelijke bepalingen zijn opgenomen in de bijlage behorende bij deze uitspraak.
Beroepsgronden
4. Eiser voert aan dat vergunningverlening op basis van planvoorschrift 19.1 niet zonder meer mogelijk is. Dit vanwege het feit dat het in dit geval gaat om de gedeeltelijke vernieuwing of verandering van een bijgebouw dat onder andere zal worden gebruikt voor de huisvesting van paarden, waarvoor ook toestemming voor de activiteit ‘handelen in strijd met de bestemming’ had moeten worden aangevraagd. Anders dan verweerder is eiser van mening dat het houden van paarden in dit geval niet in overeenstemming is met de woonbestemming.
Verder wijst eiser erop dat de blik van verweerder veel te eenzijdig is geweest en dat verweerder bij het beoordelen van de aanvraag voor het (ver)bouwen van het bijgebouw onvoldoende rekening heeft gehouden met de eerder aan eiser verleende vergunning voor het realiseren van zijn nieuwbouwwoning.
Is er sprake van een vergunbaar bijgebouw?
Het bouwplan is vergund op basis van het overgangsrecht, zoals dat is vastgelegd in artikel 19 van het bestemmingsplan.
Op grond van artikel 19.1 onder a en a van het bestemmingsplan mag een bouwwerk dat op het tijdstip van inwerkingtreding van het bestemmingsplan aanwezig of in uitvoering is, dan wel gebouwd kan worden krachtens een omgevingsvergunning, en afwijkt van het plan, gedeeltelijk worden vernieuwd en veranderd, mits de afwijking naar aard en omvang niet wordt vergroot.
Op grond van artikel 19.1 onder b van het bestemmingsplan kan het bevoegd gezag eenmalig in...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT