Uitspraak Nº 201707305/1/A2. Raad van State, 2018-04-18

• ECLI: ECLI:NL:RVS:2018:1270
• Date: 18 Abril 2018
• Docket Number: 201707305/1/A2
• Court: Council of State (Netherlands)

201707305/1/A2.

Datum uitspraak: 18 april 2018

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellante], wonend te [woonplaats],

appellante,

tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 29 augustus 2017 in zaak nr. 17/788 in het geding tussen:

[appellante]

en

de Belastingdienst/Toeslagen.

Procesverloop

Bij besluit van 8 november 2016 heeft de Belastingdienst/Toeslagen een verzoek van [appellante] om een persoonlijke betalingsregeling afgewezen en haar uitstel van betaling verleend onder de voorwaarde dat zij gedurende 24 maanden een bedrag van € 720,00 per maand betaalt.

Bij besluit van 7 januari 2016 (lees: 7 januari 2017) heeft de Belastingdienst/Toeslagen het door [appellante] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 29 augustus 2017 heeft de rechtbank het door [appellante] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft [appellante] hoger beroep ingesteld.

De Belastingdienst/Toeslagen heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 11 april 2018, waar de Belastingdienst/Toeslagen, vertegenwoordigd door mr. drs. J.H.E. van der Meer, is verschenen.

Overwegingen

Inleiding

1. [appellante] dient een bedrag van in totaal € 17.277,00 aan te veel ontvangen voorschotten kinderopvangtoeslag over het berekeningsjaar 2010 terug te betalen aan de Belastingdienst/Toeslagen. Omdat [appellante] dit bedrag niet in een keer kan terugbetalen, heeft zij de Belastingdienst/Toeslagen verzocht om een persoonlijke betalingsregeling gebaseerd op haar betalingscapaciteit.

De Belastingdienst/Toeslagen heeft dat verzoek afgewezen, omdat het ontstaan van de toeslagschuld volgens de dienst is te wijten aan opzet of grove schuld van [appellante]. Daaraan heeft de dienst ten grondslag gelegd dat aan de juistheid en echtheid van de door [appellante] overgelegde jaaropgaven en overeenkomsten moet worden getwijfeld. Daarbij is in aanmerking genomen dat [appellante] op 8 november 2010 kinderopvangtoeslag heeft aangevraagd voor de gastouderopvang van [kind A] en [kind B]. Dit is gebeurd met terugwerkende kracht tot 1 januari 2010. Op 10 november 2010 is vervolgens kinderopvangtoeslag aangevraagd voor de opvang van [kind C]. Dit is gebeurd met terugwerkende kracht tot 17 augustus 2010, de datum waarop [kind C] is geboren. [appellante] heeft in 2011 op verzoek van de Belastingdienst/Toeslagen stukken overgelegd om de kinderopvangtoeslag te kunnen vaststellen. Gebleken is dat een en ander niet juist is. De daarbij overgelegde jaaropgaven zijn gedateerd op 1 januari 2010. Jaaropgaven kunnen evenwel pas na afloop van een toeslagjaar worden opgesteld. Voorts dateert ook de jaaropgave die betrekking heeft op de opvang van [kind C] van 1 januari 2010, terwijl dat kind op dat moment nog niet geboren was. De door [appellante] overgelegde overeenkomst met de gastouder is ook gedateerd op 1 januari 2010, terwijl [kind C] toen nog niet geboren was. Bij brieven van 28 oktober 2013 en 16 april 2014 heeft de Belastingdienst/Toeslagen [appellante] meegedeeld dat de overgelegde gegevens niet volledig of niet juist zijn en haar om aanvullende informatie verzocht. De gevraagde stukken zijn niet aangeleverd. In bezwaar tegen het besluit van 15 juli 2014, waarbij het voorschot kinderopvangtoeslag voor het jaar 2010 is herzien, heeft [appellante] een overeenkomst met het gastouderbureau overgelegd, ondertekend op 17 augustus 2010. Het is onwaarschijnlijk dat op de dag van de geboorte van [kind C] een overeenkomst is ondertekend. Gelet op de wisselende data op belangrijke stukken bestaat er twijfel over de echtheid en juistheid daarvan. [appellante] is laakbaar slordig geweest bij de aanvraag van het voorschot voor 2010 en bij het overleggen van de gevraagde gegevens in het kader van de vaststelling van de kinderopvangtoeslag. [appellante] had dan ook kunnen en moeten weten dat zij het door haar over het toeslagjaar 2010 ontvangen voorschot kinderopvangtoeslag zou moeten terugbetalen, aldus de Belastingdienst/Toeslagen.

Ingevolge artikel 7, zesde lid, van de Uitvoeringsregeling Algemene wet inkomensafhankelijke regelingen (hierna: de Uitvoeringsregeling Awir) is een betalingsregeling niet mogelijk indien het ontstaan van de terugvordering is te wijten aan opzet of grove schuld. De Belastingdienst/Toeslagen voert in aanvulling op die bepaling het beleid, neergelegd in artikel 79.8a van de Leidraad Invordering 2008, dat onder omstandigheden bij opzet of grove schuld het bedrag van de terugvordering in het geheel binnen ten hoogste 24 maanden mag worden afbetaald. De Belastingdienst/Toeslagen heeft voor [appellante] in overeenstemming met dat beleid een betalingsregeling van € 720,00 per maand gedurende 24 maanden vastgesteld.

Het geschil en het oordeel van de rechtbank

2. Het geschil betreft de vraag of de Belastingdienst/Toeslagen zich terecht op het standpunt heeft...