Uitspraak Nº 202006952/1/A3. Raad van State, 2022-02-23

• ECLI: ECLI:NL:RVS:2022:553
• Docket Number: 202006952/1/A3
• Date: 23 Febrero 2022
• Court: Council of State (Netherlands)

202006952/1/A3.

Datum uitspraak: 23 februari 2022

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellant A] en [appellant B], wonend te Kerkrade,

appellanten,

tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter van de rechtbank Limburg van 9 december 2020 in zaak nr. 20/2853 en 20/2851 in het geding tussen:

[appellanten]

en

de burgemeester van Kerkrade.

Procesverloop

Bij besluit van 24 maart 2020 heeft de burgemeester onder aanzegging van bestuursdwang [appellanten] gelast de woning op het adres [locatie] te Kerkrade (hierna: de woning) te sluiten voor de duur van 20 weken.

Bij besluit van 26 oktober 2020 heeft de burgemeester het door [appellanten] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 9 december 2020 heeft de voorzieningenrechter het door [appellanten] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft [appellanten] hoger beroep ingesteld.

De burgemeester heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven.

De burgemeester heeft een nader stuk ingediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 24 december 2021, waar [appellant A], bijgestaan door mr. D.M. Penn, advocaat te Maastricht, en de burgemeester, vertegenwoordigd door S.M.L Vullers en mr. K. Heijens, zijn verschenen.

Overwegingen

Inleiding

1. De relevante wet- en regelgeving is opgenomen in de bijlage bij deze uitspraak. Deze bijlage is onderdeel van de uitspraak.

2. De burgemeester is op grond van artikel 13b, eerste lid, van de Opiumwet bevoegd tot het opleggen van een last onder bestuursdwang als in een woning een middel als bedoeld in lijst I of lijst II, behorend bij de Opiumwet, wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is. De burgemeester heeft op grond van dit artikel besloten om de woning van [appellanten] voor 20 weken te sluiten, omdat de politie op 5 november 2019 in een verborgen ruimte op de begane grond 7.508,40 g hasj, verdeeld over verscheidene plakken, heeft aangetroffen. Deze hoeveelheid is in het besluit van 26 oktober 2020 vermeld. In het besluit van 24 maart 2020 was ten onrechte een gewicht van 935,8 g vermeld. Dit was echter slechts het gewicht van een van de aangetroffen plakken. Op de zolder van de woning heeft de politie op een kast een 'BB-Gun Walter P99', een 'Reck Double Action 9mm' alarmpistool en een vlindermes aangetroffen. Hoewel de gevonden softdrugs toebehoorden aan een schoonzoon van [appellanten], is het niet aannemelijk dat zij niet wisten dat hij de softdrugs in hun woning had verstopt. Bovendien is in de directe omgeving van de woning vanaf 2016 drie keer een woning op basis van het Damoclesbeleid van de gemeente Kerkrade 2020 (hierna: de beleidsregels) door de burgemeester gesloten. Volgens de burgemeester is er dan ook sprake van een ernstig geval als bedoeld in de beleidsregels.

3. De sluiting van de woning is door bij uitspraken van de voorzieningenrechter toegewezen verzoeken om een voorlopige voorziening tijdens het bezwaar, beroep en hoger beroep geschorst.

Aangevallen uitspraak

4. De voorzieningenrechter heeft geoordeeld dat de burgemeester in redelijkheid van zijn bevoegdheid om op grond van artikel 13b, eerste lid, van de Opiumwet tot sluiting van de woning over te gaan gebruik heeft gemaakt. Het overeenkomstig de beleidsregels sluiten van de woning voor de duur van 20 weken heeft de burgemeester noodzakelijk kunnen achten voor de bescherming van het woon- en leefklimaat bij de woning en het herstel van de openbare orde. Ook is het sluiten van de woning voor de duur van 20 weken evenredig. Het is niet aannemelijk dat [appellanten] niets zouden hebben geweten van de aanwezigheid van softdrugs in hun woning. De medische problemen van [appellanten] maken niet dat sprake is van zodanige binding met de woning, dat de burgemeester van sluiting af had moeten zien.

Hoger beroep

5. [appellanten] betogen dat de voorzieningenrechter heeft miskend dat de sluiting van hun woning niet evenredig is, omdat zij niet wisten dat verdovende middelen in hun woning waren verstopt. Zij waren toen met vakantie. Onduidelijk is ook of en hoeveel drugs er voordien in de woning aanwezig waren. Hun schoonzoon heeft verklaard dat de drugs aan hem toebehoorden en dat [appellanten] zich niet bezig hielden met drugs en hiervan niet op de hoogte waren. Hun valt daarom geen enkel verwijt te maken. De gevonden wapens hebben niets met de gevonden softdrugs te maken. Weliswaar behoren deze aan hen toe, maar het bezit daarvan waren zij vergeten. Verder kampen zij beiden met ernstige gezondheidsproblemen. Hierdoor kan een tijdelijke verhuizing niet van hen worden gevergd. Gelet op de situatie rondom het coronavirus en hun gezondheid is het ook niet mogelijk tijdelijk passende woonruimte te vinden.

- Evenredigheid; beoordelings- en toetsingskader

6. Op 7 juli 2021, ECLI:NL:RVS:2021:1468, hebben staatsraden advocaat-generaal mr. R.J.G.M. Widdershoven en mr. P.J. Wattel een conclusie genomen over de vraag met welke intensiteit de bestuursrechter bestuurlijke maatregelen moet toetsen en wat daarbij de betekenis is van het evenredigheidsbeginsel.

6.1. In de uitspraak van 2 februari 2022 (ECLI:NL:RVS:2022:285), onder 7.10, heeft de Afdeling aan de hand van de conclusie overwogen dat als de beroepsgronden daartoe aanleiding geven, de bestuursrechter de belangenafweging die ten grondslag ligt aan besluiten zal toetsen aan de norm die is neergelegd in artikel 3:4, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb). De bestuursrechter zal daarbij niet langer het willekeurcriterium voorop stellen. De toetsing aan het evenredigheidsbeginsel is afhankelijk van een veelheid van factoren en verschilt daarom van...