Uitspraak Nº UTR 16/1738, UTR 16/1745, UTR 16/1748, UTR 16/1749, UTR 16/1751 en UTR 16/1752. Rechtbank Midden-Nederland, 2017-04-25
| ECLI | ECLI:NL:RBMNE:2017:2109 |
| Date | 25 Abril 2017 |
| Docket Number | UTR 16/1738, UTR 16/1745, UTR 16/1748, UTR 16/1749, UTR 16/1751 en UTR 16/1752 |
| Court | Rechtbank Midden-Nederland (Neederland) |
Zittingsplaats Utrecht
Bestuursrecht
zaaknummers: UTR 16/1738, UTR 16/1745, UTR 16/1748, UTR 16/1749, UTR 16/1751 en UTR 16/1752.
de vereniging Sportvisserij Nederland, te Amersfoort, (UTR 16/1745)
de Stichting Visserijbeheercommissie Roerdal, te Roerdalen, (UTR 16/1749)
de vereniging Sportvisserij Limburg, te Roermond, (UTR 16/1752)
(gemachtigde: mr. C.N. van der Sluis)
de vereniging Visstand Verbetering Maas, organisatie tot behartiging van de belangen van de sportvisserij, te Maastricht, (UTR 16/1751)
(gemachtigde: mr. H.P.J.G. Berkers)
en
de Minister van Infrastructuur en Milieu,
verweerder,
(gemachtigde: mr. H.J.M. Besselink).
Waterkrachtcentrale Borgharen B.V. heeft als derde-partij ook aan de zaken UTR 16/1745, UTR 16/1748, UTR 16/1749, UTR 16/1751 en UTR 16/1752 deelgenomen.
Bij besluit van 1 juli 2015 (het bestreden besluit) heeft verweerder de waterkrachtcentrale Borgharen B.V. (WKC Borgharen) met toepassing van afdeling 3.4 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) een vergunning op grond van hoofdstuk 6 van de Waterwet verleend voor een waterkrachtcentrale met bijbehorende werken in en aan de Maas te Borgharen.
Eisers hebben tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
De vereniging Sportvisserij Nederland (SVN) heeft in beroep onder meer een rapport van dr. J. Schneider van Bureau for Fish-ecological Studies (BFS) van januari 2016 overgelegd. Op verzoek van de rechtbank heeft SVN ook een Nederlandse vertaling van dit rapport overgelegd.
Verweerder heeft een verweerschrift en een aanvullend verweerschrift met een aanvullend rapport van ir. F.T. Vriese van atkb, adviesbureau voor bodem, water en ecologie, (atkb) van 1 augustus 2016 overgelegd. Bij brief van 30 augustus 2016 heeft verweerder gereageerd op twee door de rechtbank bij brief van 24 augustus 2016 gestelde vragen.
Alle beroepen zijn ter zitting van 1 september 2016 gevoegd behandeld. SVN is vertegenwoordigd door [A] , de Stichting Visserijbeheercommissie Roerdal (SVR) is vertegenwoordigd door [B] en de vereniging Sportvisserij Limburg (SVL) is vertegenwoordigd door [C] . Zij zijn bijgestaan door hun gezamenlijke gemachtigde. De vereniging Visstand Verbetering Maas, organisatie tot behartiging van de belangen van de sportvisserij, (VVM) is vertegenwoordigd door [D] , adviseur, en de gemachtigde. Eco Energie Advies en Projectontwikkeling C.V. (Eco Energie) is vertegenwoordigd door [E] , beherend vennoot, bijgestaan door de gemachtigde. WKC Borgharen B.V. (WKC Borgharen) is vertegenwoordigd door [F] , [G] en [H] , bijgestaan door de gemachtigde. Verweerder is vertegenwoordigd door [I] , [J] , [K] en [L] , allen werkzaam bij Rijkswaterstaat Zuid-Nederland, bijgestaan door Vriese en de gemachtigde.
De rechtbank heeft ter zitting aanleiding gezien om het onderzoek te schorsen en het vooronderzoek te heropenen. De rechtbank heeft de Stichting Advisering Bestuursrechtspraak voor Milieu en Ruimtelijke Ordening (StAB) in de zaken UTR 16/1745, UTR 16/1749, UTR 16/1751 en UTR 16/1752 verzocht een deskundigenbericht uit te brengen. SVR, SVL, SVN, WKC Borgharen en verweerder hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheid om te reageren op de formulering van de opdracht aan de deskundige.
Op 9 december 2016 heeft de StAB een conceptadvies uitgebracht. Alle betrokken partijen hebben gebruik gemaakt van de mogelijkheid om op dit conceptadvies te reageren. Op 3 januari 2017 heeft de StAB het definitieve advies aan de rechtbank uitgebracht.
SVR, SVL, SVN, WKC Borgharen, Eco Energie en verweerder hebben vervolgens gebruik gemaakt van de mogelijkheid om te reageren op het definitieve advies van de StAB.
Op 14 februari 2017 heeft een nadere zitting plaatsgevonden. Alle beroepen zijn opnieuw gevoegd behandeld. SVN is vertegenwoordigd door [A] en [M] , SVR is vertegenwoordigd door [B] en SVL is vertegenwoordigd door [C] . Zij zijn bijgestaan door J. Coeck, deskundige, en hun gezamenlijke gemachtigde. VVM is vertegenwoordigd door [D] en de gemachtigde. Eco Energie is vertegenwoordigd door [E] . WKC Borgharen is vertegenwoordigd door [F] , [G] en [H] , bijgestaan door de gemachtigde. Verweerder is vertegenwoordigd door [I] , [J] , [K] en [N] , allen werkzaam bij Rijkswaterstaat (Zuid-Nederland), bijgestaan door Vriese en de gemachtigde.
Voorts zijn op uitnodiging van de rechtbank verschenen ing. K.S. de Croon, ing. C.P.J. Weemaes en ir. J.N. Schinkel, allen deskundige, werkzaam bij de StAB.
Voorgeschiedenis, feiten
-
Arbra B.V., de rechtsvoorganger van WKC Borgharen, heeft op 7 april 2010 een aanvraag ingediend voor een vergunning op grond van de Waterwet voor het realiseren en in werking hebben van een waterkrachtcentrale met bijbehorende werken aan de oever van de rivier de Maas ter hoogte van de stuw bij Borgharen, gemeente Maastricht. De aanvraag betreft een waterkrachtcentrale met drie turbines en een maximaal debiet van 300 m3/s. Bij besluit van 19 oktober 2010 heeft verweerder de vergunning aan Arbra B.V. verleend. Bij uitspraak van 13 juli 2011 (ECLI:NL:RBMAA:2011:BR1582) heeft de rechtbank Maastricht het door Arbra B.V., SVN en VVM daartegen ingestelde beroep gegrond verklaard. Verweerder is daarbij opgedragen om met inachtneming van deze uitspraak een nieuw besluit te nemen. Bij uitspraak van 8 februari 2012 (ECLI:NL:RVS:2012:BV3249) heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) de uitspraak van de rechtbank Maastricht bevestigd.
-
Verweerder heeft WKC Borgharen bij brief van 20 maart 2014 in de gelegenheid gesteld om de aanvraag van haar rechtsvoorganger uit 2010 aan te vullen. Naar aanleiding van de aanvulling die WKC Borgharen op 29 mei 2014 heeft gestuurd, heeft verweerder de aanvraag opnieuw beoordeeld. De gewijzigde aanvraag betreft een waterkrachtcentrale met één turbine en een maximaal debiet van 50 m3/s. In een rapport van 4 september 2014 heeft atkb verweerder over de aanvraag geadviseerd. Vanaf 13 oktober 2014 heeft de ontwerpvergunning ter inzage gelegen. Met het bestreden besluit heeft verweerder de vergunning verleend.
Crisis- en herstelwet (Chw) -
Tussen partijen is niet in geschil en ook de rechtbank stelt vast dat sprake is van een project als genoemd in categorie 1.1 van bijlage I van de Chw. Op grond van artikel 1.1, eerste lid, onder a, van de Chw betekent dit dat afdeling 2 van hoofdstuk 1 van de Chw van toepassing is.
-
Ingevolge artikel 1.6a van de Chw betekent dit dat na afloop van de termijn voor het instellen van beroep geen beroepsgronden meer kunnen worden aangevoerd. Dit is vermeld in de beroepsclausule van het bestreden besluit. De rechtbank betrekt dit aspect bij de beoordeling van de beroepsgronden.
-
Ingevolge artikel 1.6, vierde lid, van de Chw doet de bestuursrechter uitspraak binnen zes maanden na afloop van de beroepstermijn. De rechtbank is er, doordat de zaak eerst na doorverwijzing door een drietal andere rechtbanken bij haar in behandeling is gekomen en door de complexheid van deze zaak, niet in geslaagd om binnen deze wettelijke, maar niet fatale, termijn, die afliep op 26 februari 2016, uitspraak te doen.
Ontvankelijkheid SVR
6. Verweerder betoogt dat het beroep van SVR niet-ontvankelijk is, omdat zij geen belanghebbende is bij het bestreden besluit. SVR richt zich, zo blijkt uit haar statuten, uitsluitend op de visstand in de Roer. Het is volgens verweerder niet gebleken dat de vergunde waterkrachtcentrale daarvoor consequenties heeft.
7. SVR heeft toegelicht dat de Roer een zijrivier is van de Maas en dat SVR actief betrokken is bij de herintroductie van zalm in de Maas en de zijwateren. Vanwege de effecten van het bestreden besluit op het herintroductieprogramma van de zalm zijn de belangen van SVR rechtstreeks in geding.
8. Uit de statuten van SVR blijkt dat zij onder meer uitvoering geeft aan het visstandbeheerplan. SVR heeft toegelicht dat zij in het kader van dit plan meewerkt aan de herintroductieprogramma’s voor zalm van de Duitse, Nederlandse en Belgische overheid. De rechtbank acht het niet onaannemelijk dat het in werking hebben van de vergunde waterkrachtcentrale consequenties zal hebben voor de resultaten van dit herintroductieprogramma. SVR is dan ook belanghebbende bij het bestreden besluit en daarmee ontvankelijk in haar beroep.
Relativiteit Ten aanzien van SVN, SVR, SVL en VVM
9. Verweerder stelt dat de door SVN, SVR, SVL en VVM aangevoerde gronden gelet op het relativiteitsvereiste niet kunnen leiden tot een gegrond beroep. De normen waar zij zich op beroepen strekken volgens verweerder ter bescherming van de vissen in de Maas en niet ter bescherming van de sportvissers. De sportvissers willen de vis zelf vangen, hun belangen zijn niet gericht op het ongestoorde behoud van de vissen.
10. SVN, SVR, SVL en VVM betogen dat uit hun statuten blijkt dat zij de belangen van de sportvisserij als een vorm van recreatie behartigen en dat zij zich mede richten op een goede en gevarieerde visstand.
11. Ingevolge artikel 8:69a van de Awb vernietigt de bestuursrechter een besluit niet op de grond dat het in strijd is met een geschreven of ongeschreven rechtsregel of een algemeen rechtsbeginsel, indien deze regel of dit beginsel kennelijk niet strekt tot bescherming van de belangen van degene die zich daarop beroept.
12. Met de verleende vergunning wordt toestemming verleend voor activiteiten die zijn omschreven in artikel 6.2 en artikel 6.5 van de Waterwet.
Ingevolge artikel 2.1, eerste lid, van de Waterwet is de toepassing van deze wet gericht op:
a. voorkoming en...
Om verder te lezen
PROBEER HET UIT