Uitspraak Nº 201708886/1/V2. Raad van State, 2018-03-21

• ECLI: ECLI:NL:RVS:2018:915
• Date: 21 Marzo 2018
• Docket Number: 201708886/1/V2
• Court: Council of State (Netherlands)

201708886/1/V2.

Datum uitspraak: 21 maart 2018

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[de vreemdeling],

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats 's-Hertogenbosch, van 16 oktober 2017 in zaak nr. NL17.1729 in het geding tussen:

de vreemdeling

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid.

Procesverloop

Bij besluit van 21 maart 2017 heeft de staatssecretaris, voor zover thans van belang, een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen.

Bij uitspraak van 16 oktober 2017 heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling hoger beroep ingesteld.

De staatssecretaris en de vreemdeling hebben nadere stukken ingediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 12 januari 2018, waar de vreemdeling, in persoon en bijgestaan door mr. A.A.W.A. Vissers, advocaat te 's-Hertogenbosch, en de staatssecretaris, vertegenwoordigd door mr. E.C. Pietermaat en mr. J.V. de Kort, beiden advocaat te Den Haag, zijn verschenen.

Overwegingen

Inleiding

1. Deze uitspraak gaat over de vraag of de algemene veiligheidssituatie in Afghanistan, in het bijzonder in Ghazni, nu zo slecht is, dat een vreemdeling reeds om die reden daarnaar niet kan terugkeren.

1.1. Deze uitspraak heeft ook betekenis voor andere vreemdelingen uit Afghanistan die de algemene veiligheidssituatie aldaar aan hun asielaanvraag ten grondslag leggen. Gelet hierop en op de actualiteitswaarde van de uitspraak, betrekt de Afdeling bij deze toetsing ook stukken waarop partijen pas na de aangevallen uitspraak een beroep hebben gedaan.

1.2. De in deze procedure betrokken stukken zijn vermeld in de aangehechte bijlage, die deel uitmaakt van deze uitspraak.

Vergunningverlening aan de broer van de vreemdeling

2. Hetgeen de vreemdeling in hoger beroep over verlening van een verblijfsvergunning asiel aan zijn broer heeft aangevoerd, kan niet bij de beoordeling in hoger beroep worden betrokken, omdat de vergunningverlening van ná de aangevallen uitspraak dateert en de aangevallen uitspraak ingevolge artikel 85 van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: de Vw 2000) dwingend als object van hoger beroep is aangewezen.

Grief over de algemene veiligheidssituatie

3. In de vierde grief klaagt de vreemdeling dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat de staatssecretaris zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat zich in Afghanistan, in het bijzonder in Ghazni, niet een uitzonderlijke situatie voordoet waartegen artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000 bescherming biedt. Volgens de vreemdeling blijkt uit onder meer het Midyear-rapport van de United Nations Assistance Mission in Afghanistan (hierna: UNAMA) van juli 2017, het rapport 'Protection of civilians in armed conflict' van UNAMA van februari 2017 en het rapport 'Forced Back to Danger: Asylum-seekers Returned from Europe to Afghanistan' van Amnesty International van 5 oktober 2017 dat in Afghanistan, in het bijzonder in Ghazni, sprake is van een dergelijke uitzonderlijke situatie.

Verhandelde ter zitting

4. De vreemdeling heeft ter zitting bij de Afdeling zijn betoog nader toegelicht. Hij heeft, samengevat weergegeven, naar voren gebracht dat het aantal burgerdoden in Afghanistan een recordhoogte heeft bereikt en dat het aantal ontheemden nu meer dan een miljoen is. Aanslagen kunnen overal worden gepleegd en de autoriteiten zijn niet in staat bescherming te bieden. Voorts heeft de vreemdeling aangevoerd dat een aantal EU-landen heel Afghanistan, dan wel delen ervan, heeft aangemerkt als een gebied waar sprake is van een uitzonderlijke situatie.

4.1. De staatssecretaris heeft naar voren gebracht dat zowel uit de door hem overgelegde rapporten van het European Asylum Support Office (hierna: EASO) van december 2017, waarin veelvuldig wordt verwezen naar het Midyear-rapport van juli 2017, als uit andere stukken blijkt dat in Afghanistan sprake is van een voortdurend gewapend conflict, dat de veiligheidssituatie onzeker is en dat het aantal burgerslachtoffers dat ten gevolge van het conflict gevallen is, blijvend hoog is. De staatssecretaris voert verder aan dat uit de overgelegde stukken blijkt dat het aantal burgerslachtoffers in Afghanistan in 2017 ten opzichte van het jaar daarvoor op ongeveer een gelijk niveau is gebleven. De door Anti-Goverment Forces uitgevoerde aanvallen zijn met name gericht tegen religieuze leiders, burgers die de Afghaanse autoriteiten steunen, Afghaanse veiligheidstroepen, burgers die voor de Afghaanse overheid werken, de rechterlijke macht en het Afghaanse Openbaar Ministerie. Voor de veiligheidsstructuur geldt dat niet kan worden gezegd dat deze in het geheel niet functioneert. Er zijn bovendien hervormingen doorgevoerd. Hoewel de veiligheidssituatie in Afghanistan zorgwekkend is en de situatie in sommige provincies zorgelijker is dan in andere, is in geen van de provincies thans sprake is van een situatie als bedoeld in artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3 van de Vw 2000, aldus de staatssecretaris.

Beoordeling grief

5. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen in de uitspraken van 27 februari 2015, ECLI:NL:RVS:2015:780 en ECLI:NL:RVS:2015:786, beoogt artikel 29, eerste lid, aanhef en onder b, onderdeel 3, van de Vw 2000 slechts bescherming te bieden in de uitzonderlijke situatie dat de mate van willekeurig geweld in het aan de gang zijnde gewapend conflict zo hoog is dat zwaarwegende gronden bestaan om aan te nemen dat een burger die terugkeert naar het betrokken land of, in voorkomend geval, naar het betrokken gebied, louter door zijn aanwezigheid daar een reëel risico loopt op de in dat artikelonderdeel bedoelde bedreiging. Zoals de Afdeling ook eerder heeft overwogen in de uitspraken van 25 mei 2009, ECLI:NL:RVS:2009:BI4791, en 22 maart 2012, ECLI:NL:RVS:2012:BW1428, valt deze uitzonderlijke situatie onder de 'most extreme case of general violence', bedoeld in het arrest van het EHRM van 17 juli 2008, nr. 25904/07, NA. tegen het Verenigd Koninkrijk (www.echr.coe.int).

5.1. Zoals verder volgt uit de uitspraken van de Afdeling van 27 februari 2015, is bij de beoordeling of zich een dergelijke situatie voordoet, onder meer van belang of de bij het gewapend conflict betrokken partijen zich richten tegen burgers, dan wel vechten op een manier die het risico op willekeurige burgerslachtoffers vergroot, of het gebruik van dergelijke middelen van geweldpleging wijdverspreid is, of het gewapend conflict al dan niet beperkt is...